Hobby: een flinke dosis Chinese Southern Airlines

Een treinkaartje van Den Haag LvNOI naar
Amsterdam centraal, heet al reizen. ik zal bekennen dat ik ondanks de gevreesde spitsuren, alom bekende NS vertraging, chagerijnige medetreiners, vaak vochtige raampjes en luide omroepers en omroepsters, toch vaak volop geniet van het stilzitten terwijl je vooruit reist. Misschien een minireisje voor iemand die de afstanden der wereld intussen zo uit haar verband getrokken heeft, als ik, maar daardoor zeker
Niet minder gewaardeerd. Het stilzitten en toch vooruit komen, op welke snelheid dan ook, fascineert en intrigeert me. Cliché maar waar, ik houd van reizen, van vooruitgaan, naar welke bestemming en in welk transportmiddel ook. Terwijl ik dit schrijf word ik op een ontelbaar aantal foot (de piloot zal n stuk accurater zijn) met een flinke snelheid richting China vooruitgebracht. En ja, vliegen is toch echt een hobby: 12 uur opgevouwen in m'n vliegende bubbel relaxen in yoghurtbroek en hoody, ik zie het nare er niet van. Ik voel alleen dat ik met bovennatuurlijke snelheid van het ene extreem, hoog en droog, naar het andere extreem van de wereld wordt vervoerd. Een wissel van paradijs. Ik zie de aarde rond zijn, misschien moet ik wel astronaut worden, voor n uitzicht wat dit
Overtreft, of Zal stewardess of piloot Afdoende zijn? Ik zal over n tijdje echt wat Bomen planten om mijn gemaakte hoeveelheid airmiles te compenseren.

Ik gok dat het enige, het enige wat mij de stuipen op het lijf jaagt in een vliegtuig, het agressief en monsterlijk doorspoelen of beter gezegd hongerig wegslurpen van alles wat ik in de wc achterlaat, is. Een kleine paniekaanval, dat ik het
Volgende op te slurpen zal zijn, mocht het doorspoel monster niet helemaal juist afgesteld zijn. Al maakt het lichtje dat aan-er en uit-er gaat met het
Sluiten van de soepel rollend en vouwend sluitende deur, weer veel goed.

Mijn heerlijk leventje in zonnig Melbourne, ruilde ik voor een weekje in de Franse, verse Kraaksneeuw met Mooi Engels Gezelschap. Van 40• C naar -5•C is al redelijk uiteenlopend, alhoewel er in beiden temperaturen een kitesurfboard al dan niet een snowboard onder mijn voetzolen pronkt. Van Melbourne naar Genève, nog uiteenlopender, deze route vliegen via Guangzhou-China, maakt het alleen maar extremer. Chinezen zijn een soort Furbies, maken rare geluidjes en willen wat van je, maar
Wat precies is niet altijd duidelijk en om te zeggen dat de nare luchtjes uit en rondom deze Furbywezentjes mij geduldiger maken te begrijpen wat
Zij willen: nee. Het eerste deel van mijn vlucht heeft een Chinese opa, zeker 11uur lang vriendelijk naar me gelachen en gebrabbeld, ja Zelfs zijn fruitsalade aan mij gedoneerd. De beste man had zo uit n Krijgers rol kunnen zijn gerend om vanuit het filmdecor mij te vergezellen in het
Vliegtuig, twee stoelen verderop. Na het uitwisselen van fruitsalades bleken wij maten en werd ik wakker
Met mijn voeten bijna tegen zijn wang aangeplakt, zo lagen wij opgevouwen vier stoelen te beslapen. Opa Chinees bleek een uitzondering, de rest van China, aanwezig op het
Vliegveld was Eén heel stuk minder aardig, daarbij al puntenaftrek voor
Het feit dat zij nu immers Wat onbeleefder zijn, of Er andere regels op na houden of Ter ere houden dan wijzelf. Verder vooruit gebracht met Chinese sprookjesmuziek in mijn oren, stapte ik in Genève uit. Mijn koffer vond het in Amsterdam plezanter en werd Later die avond thuis bezorgt, Thuis in het huis waar ik het Winter Wonderland aan het bewonderen was wat ik eerder die middag ontdekt had: het bestaat. Een flinke jetlag beauty sleep en ik mocht de pistes af beesten. Het duurde een dag of Twee voor ik besefte dat ik echt het bloedhete zand had omgeruild voor ongelofelijk mooie, witte, koude
Kraaksneeuw. Mijn spieren, daarentegen besefte het al veel eerder.

Een impulsief plan, van het ene extreem: bloedheet kitesurf strand naar het ander: Januari in Frans sneeuwparadijs. Het was even slikken en weer doorgaan: overstappen en meteen door te vliegen in Amsterdam, maar met een leven als Dit Wil ik nog niet naar huis. Noem het verwendenesterij, ik blijf er
Voorlopig even bij en laat mij gewillig
Vooruitbrengen over de wereld die een speeltuin blijkt.