Locatietechnisch klopt deze waarbenjij.nu na een lange tijd in elk geval wel: op het vliegveld van Kuala Lumpur schrijf ik, vlak voordat ik mijn laatste stukkie naar Sydney vliegen mag, heel graag weer een verhaal. Vliegend terug naar mijn kamertje in Melbourne down under, zal ook dit verhaal een ondersteboventje zijn. Een waarbenjij.nu aka waargajeheen.zo aka waarwasje.afgelopen2,5 maand?
Op weg naar Sydney en terug naar Australie vol grote plannen: werken bij een seminar die mijn leven en denkwijze veranderde, om te beginnen, daarna weer op het water en in de wind spelen en in Melbourne juist anderen laten ervaren hoe heerlijk dat spelen op het water kan zijn bij Kite Republic, kortom een seizoen die er alles behalve slecht uitziet.
Waar ik dan wel over wil schrijven zijn de 2,5 geweldige maanden in ons eigenste kikkerlandje. Only hate the road when you are missing home. Werd mij eventjes heeeeel duidelijk toen ik 14 uur lang kotsend, koortsend en Wc-verslaafd terug vloog naar NL, half juni. Hoe lang de weg kan zijn als je graag naar huis wil, vooral met n voedselvergiftiging uit Jakarta als souvenirtje. Al had ik deze route al 4maal gevlogen, ditmaal had ik me al weken in Melbourne zitten verheugen op THUIS! Op Den- Haag, fietsen door de wind, MN maatje Yos en haar spannende bruidsplannen, mn zusjes, mn mamma, mn bootwonende Pappa, mn krullenbol (die me zelfs ijlend en overgevend nog mee naar huis nam vanaf schiphol), op een zonnige zomer, MN maatjes, op Petten, mn familia, de Noordzee, de zomerse vakanties binnen mn vakantie, mn zusjes musical, reisje met mn stief, reisje Zuid Frankrijk, reisje Ibiza: kortom genoeg om voor thuis te komen en uiteindelijk ook te willen blijven (daar kwam meteen de aap uit de mouw).De heerlijkste 2,5 maanden in NL OOIT heb ik net achter de rug, geen (alhoewel laten we het op nauwelijks houden) werken, alle tijd voor al mn lieverds en liefs en als aandenken nam ik dikke tranen mee terug het vliegtuig in.
Thuiskomen in Oranje-gekte en laat ik stellen dat ik Australie op geen beter tijdstip kon verlaten dan de dag dat de Oranje helden hen meteen de pan in zouden hakken op het ook al zo groene veld. In Melbourne werd ik, voor mijn doen al patriottistischer dan ooit als Oranje spelen mocht, des te trotser was ik nu ik thuis kon juichen met meer dan 5 oranjefans om mij heen. Het top Oranje gevoel was toch wel in de Waterskihut, wat me brengt op het mooiste wat ik voor mijn beste maatje heb mogen doen.
Behalve het bewonderen van mijn Petekindje: Brandon, was de bruiloft van zijn Mams en Paps: Yosta en Jeroen toch wel de hoofdreden om naar huis te komen, laat staan het leiden van de ceremonie op hun verzoek. Na hun aanzoek en het verzoek wist ik al dat op deze dag toch echt verteld zou staan van de brok die ik in mijn keel kon verwachten als je zoiets moois voor twee vrienden die zo dicht bij je staan, mag doen. Gelukkig ging er als opwarmertje al een flinke portie organisatiestress aan vooraf voor het vrijgezellenfeest en als klap op de vuurpijl het VERRASSEN van Yosta hierbij. Al eerder heb ik mogen ervaren dat haar verrassen niet 1 van mn top 10 activiteiten is. Gelukkig mochten we allebei ons hart ophalen voor de bruiloft, aangezien het dan allemaal ‘mag’. Een mega geslaagd vrijgezellenfeest en een onvergetelijke bruiloft op het strand, van deze twee mooierds. Twee mooierds die ik in de echt verbinden mocht en zo eindelijk uit het diepst van mn hart op rijmen kon.
Na al die bruiloftXTC, kon ik lekker bijslapen in een bus naar Zuid Frankrijk, op weg naar mn bloedjes van zusjes en vader en Opa, 10 dagen avontuur met de pubers en generaties. Vakantie binnen vakantie is het nieuwe zwart wat mij betreft. In opa’s huis in the middle of nowwhere, waar we dus echt op en met zijn vieren waren aangewezen om het Franse leven te leven: stokbroodjes, marktjes, lavendels, uitslapen, zonnetje, kanotochtjes, springen en springen en springen en springen in de rivier en ontdekken hoe leuk paardrijden is. Vakantie binnen vakantie nummer 1, was voor mij de leukste Frankrijktrip uit mijn leventje ne ik hoop dat mn meissies net zo hard genoten hebben.
Vakantie binnen vakantie numero 2, zou zo een promofilmpje voor verliefde, kamperende hippiestelletjes op Ibiza kunnen zijn. En om 5 dagen zo intensief en vol mogelijk te benutten hebben we slechts 400km op ons brommertje over het eiland gescheurd, Ibiza is geweldig maar denk wij nog nét iets geweldiger waren (en toch zo bescheiden gebleven).
Behalve de reisjes mag ik ons eigen Noordzee strandje niet vergeten, eentje waar ik vroeger op lag te bakken en nu overheen mocht razen met boards en kites en surfplanken en bovenal warme wetsuits die een ieder onverslaanbaar maken voor de Hollandsche ‘zomer’temperaturen. KIjkduin, Scheveningen en Hoek van Holland, golven en wind jullie waren ge-wel-dig.
Last but definitely not least zijn mn maatjes, mn lieve mams en mn caravan: mn stekkie in Den Haag. Er gaat niets boven lekker thuis eten, door Moeders’gekookte maaltijden zijn toch de beste en zo is Zoetermeer toch aardig zoet. Net op tijd voor het verwelkomen van ons kleine, nieuwe, mooie buurmannetje: Ayden.
Den Haag is al jaren mijn echte thuis en mn plek heb ik toch ook echt gevonden. Wonend in de voortuin van mn zusjes was ik makkelijk te vinden en nóg logeerbaarder. Zo zijn wij het bewijs geworden dat 3 zussen in een caravan op 1 kussen: Prrrrima past! Bijna hadden we nog een caravanbewoonster bij ons mogen persen, maar helaas kon ik net geen rijdend huisje voor mijn medezwerfster: Denice Skunk de Muynck bemachtigen. En dan ook nog de laatste reunie van ons 6 Zoetermeerse, niet omdat we niet meer terug komen uit China en Australie, maar omdat we nu al met ons 6,5-en een weekendje op stap konden in Breda. Laura is op onze 7e dame aan het broeden en ik kan niet wachten tot ik die ook ergens op de wereld leren kennen kan.
Als klapper op de vuurpijl en de trommelvliezen kon ik mijn andere zwerfstermaatje ook Den Haag, Nederland en bovenal Decibel laten zien. Samen met Yos, mijn Nederlandse baken en Katia mijn zigeunerinspiratie kunnen feesten was ge-wel-dig. Dat laatste is ook het beste woord om deze tijd de beschrijven, dank jullie allemaal wel voor het aanwakkeren van mijn heimwee, het liefste nam ik jullie allemaal mee.
Wat mij duidelijk geworden is dat het gras misschien wel groener aan de andere kant kan zijn of lijken, soms is het ook de moeite waard om te zien hóé groen en sappig je eigen gras eigenlijk is. Dus ik zeg tot snel en wie weet blijf ik dan wel
09 September 2014
www.waarwasjijdeafgelopen2,5maandallemaal.nu
Na mijn uitwisseling in Santiago de Chile, ben ik in Paramaribo, Suriname stage gaan lopen om mijn European Studies af te kunnen ronden. Ik lipe stage bij Hennah Draaibaar@The Back Lot/NOS. Na mijn studie ben ik samen met Denice/Skunk verder op reis gegaan: Azie, Australie, Nieuw Zeeland...en nu ben ik weer aan de onderkant van de wereld om die reis af te maken....
| Actief sinds | 22 Jan. 2009 |
|---|---|
| Verslag gelezen: | |
| Totaal aantal bezoekers | 53213 |
02 September 2014 - 05 September 2014
www.waarbenjijdie2maandenallemaalgeweest.nu20 September 2012 - 12 November 2012
total recovery and finish what i've started14 November 2011 - 01 Juni 2012
Around the woooohorld19 Februari 2010 - 13 Juli 2010
SurinameSoof23 Januari 2009 - 18 Augustus 2009
Mijn eerste reis
Sydney - Australië