And we are off....again
Blijf op de hoogte en volg Sophie
20 September 2012 | Maleisië, Kuala Lumpur
Lieve mensen,
Misschien wat out of the blue...dat was het immers voor mij zelf ook...Vorige week besloot ik vandaag te beginnen met de eerste dag van de rest van mijn reis en symbolischer...de eerste dag van de rest van mijn leven...
Nu ik schrijf, dringt het meteen al door:mijn verhalen, deze blog en mijn reizende ik zullen het zonder mijn nummer 1 fan moeten doen vanaf nu...Oma JacQ leest niet meer mee...Al weet ze vast wel waar ik zit...Afgelopen mei ben ik terug naar Nederland gehaald om de laatste maanden nog met haar mee te mogen maken...daarbij was een ander extra paar schouders mij al ontvallen...Volbepakt maar toch leger dan ooit, sta ik nu Kuala Lumpur te wachten op mijn volgende vlucht naar Auckland...
De reis die Skunk en ik iets minder dan een jaar geleden begonnen zijn, maak ik af, ook al moesten we 'm allebei met dezelfde reden:(afkappen...Gedeelde smart is halve smart, toch Jack. Het was wel lastig om SKunkie ineens aand de andere kant van de Douane te laten staan...never again, skunk:beloofd...Je gaat weer mee...Na de afgelopen tijd in NLwas het sowieso knap lastig afscheid nemen van iedereen die zo lief is geweest voor me ENmn kromme moedertje.Maar toch ben ik weer op, de zure tijd gaat sneller voorbij aan de andere kkant van de evenaar stond in de prescriptions!
Na weinig slapen van de spanning, ben ik er wederom achtergekomen dat een van mijn grootste talenten toch wel opgevouwen slapen is, zalig lag iik met mijn hoofd op een kussen tussen mn knieen en mijn voeten in het hangmatje voor je spullen geklemd, te wachten tot mijn nasi lemak voor mijn neus stond. Mijn nieuwe fobie kan in intussen ook benoemen:het dooorspoelen van de vliegtuigwc's jaagt mij echt de stuipen op het lijf.En nu is het wachten op het tweede deel van mijn reis nog even 8 uur naar Auckland, waardoor ik in totaal 25 uur van jullie vandaan ben, vanavond.
In Auckland wachten mijn lieve Franse maatjes op me waarmee ik nog eerst een paar dagen kan bijpraten. Daarna kan ik weer aan de bak om te sparn en zo mijn reis verder (af) te maken. De tickets waren er namelijk allemaal al, de geldboom alleen nog niet. Minder excited ben ik niet, wel anders exctited...Kim zei het al:vorige keren ging ik vol enthousiasme het avontuur tegemoet, daar waar ik nu wat leger ben en nog niet zo goed weet wat en hoe mijn plannen zijn...Maar evengoed is het enthousiasem vol in de maak en ook jullie support helpt enorm!
Mis jullie nu al en zal iedereen up to dat houden...iets meer op de radar dan off radar:)
Misschien wat out of the blue...dat was het immers voor mij zelf ook...Vorige week besloot ik vandaag te beginnen met de eerste dag van de rest van mijn reis en symbolischer...de eerste dag van de rest van mijn leven...
Nu ik schrijf, dringt het meteen al door:mijn verhalen, deze blog en mijn reizende ik zullen het zonder mijn nummer 1 fan moeten doen vanaf nu...Oma JacQ leest niet meer mee...Al weet ze vast wel waar ik zit...Afgelopen mei ben ik terug naar Nederland gehaald om de laatste maanden nog met haar mee te mogen maken...daarbij was een ander extra paar schouders mij al ontvallen...Volbepakt maar toch leger dan ooit, sta ik nu Kuala Lumpur te wachten op mijn volgende vlucht naar Auckland...
De reis die Skunk en ik iets minder dan een jaar geleden begonnen zijn, maak ik af, ook al moesten we 'm allebei met dezelfde reden:(afkappen...Gedeelde smart is halve smart, toch Jack. Het was wel lastig om SKunkie ineens aand de andere kant van de Douane te laten staan...never again, skunk:beloofd...Je gaat weer mee...Na de afgelopen tijd in NLwas het sowieso knap lastig afscheid nemen van iedereen die zo lief is geweest voor me ENmn kromme moedertje.Maar toch ben ik weer op, de zure tijd gaat sneller voorbij aan de andere kkant van de evenaar stond in de prescriptions!
Na weinig slapen van de spanning, ben ik er wederom achtergekomen dat een van mijn grootste talenten toch wel opgevouwen slapen is, zalig lag iik met mijn hoofd op een kussen tussen mn knieen en mijn voeten in het hangmatje voor je spullen geklemd, te wachten tot mijn nasi lemak voor mijn neus stond. Mijn nieuwe fobie kan in intussen ook benoemen:het dooorspoelen van de vliegtuigwc's jaagt mij echt de stuipen op het lijf.En nu is het wachten op het tweede deel van mijn reis nog even 8 uur naar Auckland, waardoor ik in totaal 25 uur van jullie vandaan ben, vanavond.
In Auckland wachten mijn lieve Franse maatjes op me waarmee ik nog eerst een paar dagen kan bijpraten. Daarna kan ik weer aan de bak om te sparn en zo mijn reis verder (af) te maken. De tickets waren er namelijk allemaal al, de geldboom alleen nog niet. Minder excited ben ik niet, wel anders exctited...Kim zei het al:vorige keren ging ik vol enthousiasme het avontuur tegemoet, daar waar ik nu wat leger ben en nog niet zo goed weet wat en hoe mijn plannen zijn...Maar evengoed is het enthousiasem vol in de maak en ook jullie support helpt enorm!
Mis jullie nu al en zal iedereen up to dat houden...iets meer op de radar dan off radar:)
-
20 September 2012 - 08:43
Pats:
Ja, daar gaat ie weer, dapper en volhardend, goed zo jochie! Dit verhaal was een verrassing al zo vroeg in de reis, maar uiteraard zit iedereen alweer te popelen nieuwe verhalen te kunnen lezen, ze blijven altijd leuk en spannend, liefs chica x -
21 September 2012 - 18:05
Erik Jan:
Non,rien de rien, non je ne regrette rien enzo verder.Maak er iets moois van! liefs Papa -
22 September 2012 - 16:45
Casper:
Heel goed, weer aan het reizen. Lees graag je reisverslagen. Het is nu weer voorjaar down-under, symbolisch klopt dat heel aardig. Lieve groet. -
23 September 2012 - 12:21
Jackie:
dag lieve soof,
het werd tijd om je reis af te maken.
nieuwe mensen,geuren en kleuren.
en met je reisverslagen doe je een prachtige bijdrage aan,
help de muyncken de winter door, project!!!
xxxjackie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
