BULAAAAA- Fiji: Van mensetend naar menserend
Door: Soof
Blijf op de hoogte en volg Sophie
12 Mei 2012 | Fiji, Nadi
BULAAAAA- Fiji: Van mensetend naar menserend
Na een flinke en vroege verwarring op sydney airport, checkte ik mijn hele hebben en houden 2 minuten voor de sluitingstijd van de gate in; ik had een kleine tussenstop op brisbane over het hoofd gezien. Mijn lieve Franse vriendinnetjes: Lola &katia waren al in het kokoksnotenparadijs belandt, daar waar ik tussendoor Tony Robbins ervaren wou. Ik sprintte als nooit tevoren, met alle energie die mijn nieuwe detoxdieet (nieuw leven = eten opgeven) mij geven kon, Naar mn vliegtuig.
The pacific was al, a la paaseiland, mijn Grote favoriet, dus Fiji moest daar ALS Geen ander inpassen. De 330 eilanden die als eerste in de wereld de dag mogen beginnen. In het
Vliegtuig (al;)) begon mijn voorbereiding&ik kwam erachter dat de Fijinezen diegene zijn die men in cartoons Blanken in Grote pannen ziet koken: kannibalen! Er is Geen vernedering Groter dan het opeten van je vijand, Volgens Fiji. Maar zo extreem ALS ze
Mensetend zijn, zo menslievend zijn ze aan het andere uiterste.
Aangekomen op nadi airport stond 5man sterk welkomstliederen te zingen alsof Hun leven er vanaf hing. Vreugdetranen sprongen in mijn ogen, aangezien de emotionele rollercoaster in mij volle loopings maakte sinds een Paar weken. Bijna werd ik terug gestuurd omdat ik Geen uitwegticket bij mij had, Maar het feit dat mijn franse maatjes: frenchies op een dag door zouden vliegen Naar Hawaii was
Voldoende bewijs dat ook Ik het eiland ooit weer zou verlaten. De douanedame die mij dit vertelde was gigantisch, een grote afrobos incl. Fiji kam en frangipani bloem in het haar, wat haar gehele kannibalen-ik-kan-je-in-een-hap-opeten-zonder-uitweg-ticket-look iets verzachte. Na uitgevogeld te hebben in welk hostel mijn frenchies Me Die nacht hadden gepland, sprong ik in een taxi de vrolijkheid in, op naar bamboo.
Mijn indiaas uitziende en uitzijnde. Taxichauffeur antwoordt blij dat hij Fiji is, waar ik indiaas verwachtte. Al drie generaties lang is de helft van Fiji bewoond door Indiase...die zichzelf volmondig Fiji's noemen en zelfs een hekel hebben aan mensen uit
India die zich overal vestigen en koning claimen te Zijn, grappig.
Aangekomen bij bamboo, een gezelschapsnest aan het strand, palmboompjes erop en stapelbedjes waar je ruggegraat al heel haar leven voor vreest, wachtte Adam op mij. Katia had hem als vriend voor mij gemaakt
Om voor me te zorgen totdat zij terugkwamen van een bizarrebountyeilandtour van 6dagen de volgende dag. Ik had
De dames in auckland al gemist, aangezien Snachts werken je uitsluit van de rest van de wereld die dat niet doet, waaronder ik m'n laatste weken. Adam de rastaboy, niet onaangenaam voor het oog, nam z'n taak bloedserieus en praatte me bij.
De dag erna ging ik in mijn detoxfase op zoek naar citroenen. Op Fiji is niet veel, dus Je hoeft je
Ook niet Veel zorgen te maken, maar Moet Ook niet teveel willen, zeker niet à la minute. Na een paardrijritje te hebben geregeld voor later die dag, liep ik richting de supermarkt, smeltend. De lift die ik kreeg van een Canadees, die na een motorongeluk achterbleef met dezelfde motoriek als Superman in zijn laatste fase, resulteert in een tour om het eiland, lunch met
Kokonda: de local dish van rauwe vis gegaard in limoen en cocosmelk, een sneak in het hiltonzwembad en een tour met uitgebreide tekst en uitleg over hoe hoog het water was en wat er nog heel was na de overstromingen van drie weken terug. Door deze overstromingen, de heftigste ooit, kon ik geen tickets boeken&zijn erg veel mensen hun huizen en auto's kwijt...ook Adam beschreef mij hoe snel het water uit de bergen gedonder kwam, na het openzetten van de dam om een nog grotere ramp te voorkomen en ik verbaasde me over hoe rustig men vertelde over een flinke ramp.
Het bamboo hostel is een grote familie waar Savonds iedereen onder een bamboo dak van een bure- hutje- kruipt om aardwortelwater: Kava te drinken (met marihuana effect) en gitaar te spelen, hiervoor krijg je een heerlijk Fiji maal. Terwijl ik m'n 'lovo' detoxproof aant maken was, dit maaltje wordt begraven en gestoomd in een 'earth oven' lees: onder een berg aarde, gewikkeld in bananenbladeren, werd ik besprongen door Lola en Katia. Onze 4volle dagen feest konden beginnen, voor zij doorgingen naar Honolulu en ik nog op Fiji zou blijven plakken!
Duiken in Bali was briljant, duiken met haaien briljanter. Niks geen aquaria of kooi, gewoon in je wetsuit het water in! Helaas mocht alleen ik met open water certificate de beesjes entertainen, later dus als de meiden op andere palmboomgolflengte zaten. Ons plan B: op naar een paar van de 320 Fiji eilandjes! Om de ferry een half uur verderop te halen hadden we precies 40min. 'fiji-time'. Met een grote witte glimlach op de bruine koppie is 'fijitime' hét ritme en eveneens het excuus
Voor bijna alles wat
Met vertraging, te laatheid, luiheid of laksheid te maken heeft. Ik gok dat ik in deze zelfde tijd geboren ben. De Ferry naar monolo eiland haalde wij&zo raasden we over de diepblauwe zee, langs witte droom-bounty eilandjes, grote haaien naast de boot (die mij er even aan herinnerde dat ze wel degelijk gigantisch en eng zijn) en serieuze lui die onze uitgelaatheid
Niet altijd Konden waarderen.
Op het eilandje aangekomen waren de schelpenkettingen al geregen en de cocktails verwelkomen ons. 'welk resort verblijven jullie, dames?' 'Ow no worries, wij vinden wel wat' de grote, blije Fiji ogen keken ons verbaasd aan. Blijkbaar moet men van te voren een overnachting boeken&waren wij op het 700$ per night eiland aangekomen, waar wij erg gauw afgeschopt werden en op een klein vissersbootje over de nóg blauwere golven naar
Mana island scheurde, een Backpacker waar we wel konden overnachten en bovenal betalen. Dit eilandje bewandelde wij in 2uurtjes rondom, magische zonsondergang, bikini's, snorkelparadijs, werden dure resorts afgestuurd a la Lady en de Vagebond en aladin, oefenden firedance na petroleum uit de bootjes te hebben 'geleend' en gingen de volgende dag op naar Beach comber island. De menslievendheid is zo groot dat wij, redelijk afgestompte bikkels, na 1nacht op het Mana island al met tranen in onze ogen op de boot verder gingen, naar het volgende eiland: beach comber island 'party island'. Het hele feest eiland is precies 1hostel groot en ligt naast Tom Hanks' 'Castaway island', om het kleurenscala even uit te drukken...grappig is dat als men iets een party island noemt, iedereen zit en wacht tot de party arriveert. Wij hadden niet zo'n zin om daarop te wachten en rockten samen met drie verse helicopterpilootvrienden de zand-dansvloer: een perfecte work out.
Uitgeteld en dronken, op detox-ik-drink-alleen-maar-water-vanavond Soof na:) water is een held op tropische eiland feestjes&had indd zelf ook niet verwacht dat ik het zou doen: feesten met enkel water, noem het detox, noem het een stil protest: i like it! De dorm waarin we sliepen is de grootste ter wereld, wat veel leuker klinkt dan het is: 50 stapelbedden onder een afdak: GE-ni-aal! De volgende ochtend dronken onze helicopermaten door en werden wij weer dringend verzocht een eiland te verlaten&een ferryticket te boeken. Onze terugreis was die avond ervoor echter al geregeld en in stijl; hysterisch blij, sprongen wij in een klein bootje naar treasure island...hier kwam namelijk niet veel later ons volgende vervoersmiddel ons ophalen. Ook daar was iedereen in het dure resort blij dat wij vertrekkende waren, in een helicopter welteverstaan! Na alle adrenalinerushes die ik intussen heb verzameld was dit een van de laatste af te strepen! Zo gezegd, zo gedaan en gillend, brullend, schaterend en een tikkie spannend gingen wij met z'n allen de lucht in...we raasden over de pacific en na het uitzetten der camera's begonnen de illegale stunts! Gierend van de adrenaline landen we op Nadi airport en besloten door te feesten waar we gebleven waren. Onze uitzinnigheid bleef niet onopgemerkt en zo eindigde onze gehele groep op uitnodiging weer in een ander rijkestinkerthuis op danarau. Hier ontstond het plan om sochtends vroeg op de boot verder te crossen maar
Manolo island: het
Eiland waar wij eerder die week en nof steeds niet echt welkom waren. Na nog een volle, onvergetelijke dag feesten op de boot rondom het eiland, moesten we terug om mijn meisjes het vliegtuig naar Honolulu in te schoppen. Een visaprobleem en geen schoenen probleem verder, kon ik op mijn ruggegraatnachtmerriematrasje in slaap vallen.
De volgende ochtend sprong ik, als enige bleekscheet, de local bus in op naar mijn duik met grote vissen: NAAR DE HAAIEN:)! dat Fiji schitterend is bleek weer tijdens mijn busreis, zee, jungle, bergen, vulkanen en vooral grote, vrolijke glimlachen maken het eiland geweldig! Aangekomen in mijn superdeluxe resort, na 4 uur busreis (aangezien pacific harbour toch al gauw 140km verderop was;)) was ik stuk&verkouden. Das kak om te duiken, maar
De Volgende ochtendvroeg zou het Moment der waarheid zijn. Eerst was ik van plan om zonder angst het water in te springen, ook al zwemmen m'n nieuwe maten op 30meter diepte en was ik ng nooit dieper gedoken dan 18meter, ware het niet dat ik het gigantische jaws monster drie dagen geleden naast de bot had
Zien zwemmen en dus besefte hoe groot bull sharks wel niet zijn! Toch ging ik en de meest intense, enge, bloedmooie&onwerkelijke duiken ging ik tegemoet. Samen met 8fijii, waarvan 1mijn handje vasthield&een grote kliko vol bevroren vis daalden we af. Daar knielden we achter een muur van koraal, trokken onze handen en hoofd een beetje in en nog geen meter verderop begonnen de bullsharks aan hun snack die dag: bevroren vis. Zo groot, zo dichtbij, zo bizar maakte alles een tikkie onwerkelijk. Pas toen er iets hoger een white tip reef shark over mijn hoofd raasde en me raakte met zijn onderbuik kwam door tot me hoe echt het allemaal eigenlijk was. Dat je Niet Naar een tv Scherm zit te kijken door je goggle, Maar dat de beesten echt 1cm voor je neus zwemmen. De feeders stoeien met de haaien door aan Hun staarten vast te houden en Zelfs te worstelen: spectaculair! De tweede duik was nóg dieper met nóg grotere bull sharks, die Gelukkig Niet heel hongerig waren, aangezien Zij de vis vlak voor je neus weghapte, Wat toch best eng is. Wij waren gewaarschuwd Niet te bewegen ALS de tigershark voorbij kwam: een hongerig kreng van een meter of 12 die dol is op de duikbubbels. Zij kwam Niet.
Na Wat onderhandelen met een islander: roko een Dame van 2,5 bij 2,5 excl. Haar Grote Afrobos, lifte ik mee met een canandees stel, terug Naar mijn bamboostek. Dat ik gauw Maar huis moest, wist ik al. Dat ik die avond via een knap staaltje werk van mijn mams en net op het nippertje reisverzekering, al een spoedterugvlucht zou krijgen voor dit weekend, wist ik Niet. Shit, morgen mijn laatste dag Fiji, daarna nog een avond met
Mijn maten in Auckland en binnen no time kwam er plots een einde aan mijn onvoltooide wereldreis van een half jaar. Oma: Alle
Continenten Kunnen me
Gestolen worden, zinken, wegvliegen of in dit geval even wachten, ik Kom Naar je toe!
Zo werd mijn laatste dag op Fiji er eentje om mijn gedachte vooral op andere dingen te zetten. Ik vroeg Adam Wat we
Gingen doen, het regende en een uur
Later stond ik eindelijk weer op een surfboard, tropisch blauwe golven te bemasteren&het lukte! Wit strand, palmboompjes, de perfecte temperatuur, paarden te berijden, verse kokosnoten: hoe hoogtepunten en dieptepunten elkaar ook (zullen gaan) opvolgen: rouwig kon ik Niet zijn. À la Tony robbins, deze surroundings en dankzij de detox en het
Briljante leven wat ik heb kunnen leven de afgelopen 6maanden, stond ik on top of THE World.
De volgende ochtend sloeg ik aan het shoppen, bergen kado's komen terug&ik vloog naar Auckland. Nieuw Zeeland voelt als thuis, misschien zelfs
Beter. M'n maag maakte een blij sprongetje bij de landing&de laatste 24 uur van mijn reis waren briljant! Gelukkig, want heb aardig wat energie en blij nodig voordat ik 30uur in het luchtruim en tijdsverschillen duik/opstijg...als Yasmina op naar Dubai, op naar huis in een vliegend paleis van Emirates.
Na een flinke en vroege verwarring op sydney airport, checkte ik mijn hele hebben en houden 2 minuten voor de sluitingstijd van de gate in; ik had een kleine tussenstop op brisbane over het hoofd gezien. Mijn lieve Franse vriendinnetjes: Lola &katia waren al in het kokoksnotenparadijs belandt, daar waar ik tussendoor Tony Robbins ervaren wou. Ik sprintte als nooit tevoren, met alle energie die mijn nieuwe detoxdieet (nieuw leven = eten opgeven) mij geven kon, Naar mn vliegtuig.
The pacific was al, a la paaseiland, mijn Grote favoriet, dus Fiji moest daar ALS Geen ander inpassen. De 330 eilanden die als eerste in de wereld de dag mogen beginnen. In het
Vliegtuig (al;)) begon mijn voorbereiding&ik kwam erachter dat de Fijinezen diegene zijn die men in cartoons Blanken in Grote pannen ziet koken: kannibalen! Er is Geen vernedering Groter dan het opeten van je vijand, Volgens Fiji. Maar zo extreem ALS ze
Mensetend zijn, zo menslievend zijn ze aan het andere uiterste.
Aangekomen op nadi airport stond 5man sterk welkomstliederen te zingen alsof Hun leven er vanaf hing. Vreugdetranen sprongen in mijn ogen, aangezien de emotionele rollercoaster in mij volle loopings maakte sinds een Paar weken. Bijna werd ik terug gestuurd omdat ik Geen uitwegticket bij mij had, Maar het feit dat mijn franse maatjes: frenchies op een dag door zouden vliegen Naar Hawaii was
Voldoende bewijs dat ook Ik het eiland ooit weer zou verlaten. De douanedame die mij dit vertelde was gigantisch, een grote afrobos incl. Fiji kam en frangipani bloem in het haar, wat haar gehele kannibalen-ik-kan-je-in-een-hap-opeten-zonder-uitweg-ticket-look iets verzachte. Na uitgevogeld te hebben in welk hostel mijn frenchies Me Die nacht hadden gepland, sprong ik in een taxi de vrolijkheid in, op naar bamboo.
Mijn indiaas uitziende en uitzijnde. Taxichauffeur antwoordt blij dat hij Fiji is, waar ik indiaas verwachtte. Al drie generaties lang is de helft van Fiji bewoond door Indiase...die zichzelf volmondig Fiji's noemen en zelfs een hekel hebben aan mensen uit
India die zich overal vestigen en koning claimen te Zijn, grappig.
Aangekomen bij bamboo, een gezelschapsnest aan het strand, palmboompjes erop en stapelbedjes waar je ruggegraat al heel haar leven voor vreest, wachtte Adam op mij. Katia had hem als vriend voor mij gemaakt
Om voor me te zorgen totdat zij terugkwamen van een bizarrebountyeilandtour van 6dagen de volgende dag. Ik had
De dames in auckland al gemist, aangezien Snachts werken je uitsluit van de rest van de wereld die dat niet doet, waaronder ik m'n laatste weken. Adam de rastaboy, niet onaangenaam voor het oog, nam z'n taak bloedserieus en praatte me bij.
De dag erna ging ik in mijn detoxfase op zoek naar citroenen. Op Fiji is niet veel, dus Je hoeft je
Ook niet Veel zorgen te maken, maar Moet Ook niet teveel willen, zeker niet à la minute. Na een paardrijritje te hebben geregeld voor later die dag, liep ik richting de supermarkt, smeltend. De lift die ik kreeg van een Canadees, die na een motorongeluk achterbleef met dezelfde motoriek als Superman in zijn laatste fase, resulteert in een tour om het eiland, lunch met
Kokonda: de local dish van rauwe vis gegaard in limoen en cocosmelk, een sneak in het hiltonzwembad en een tour met uitgebreide tekst en uitleg over hoe hoog het water was en wat er nog heel was na de overstromingen van drie weken terug. Door deze overstromingen, de heftigste ooit, kon ik geen tickets boeken&zijn erg veel mensen hun huizen en auto's kwijt...ook Adam beschreef mij hoe snel het water uit de bergen gedonder kwam, na het openzetten van de dam om een nog grotere ramp te voorkomen en ik verbaasde me over hoe rustig men vertelde over een flinke ramp.
Het bamboo hostel is een grote familie waar Savonds iedereen onder een bamboo dak van een bure- hutje- kruipt om aardwortelwater: Kava te drinken (met marihuana effect) en gitaar te spelen, hiervoor krijg je een heerlijk Fiji maal. Terwijl ik m'n 'lovo' detoxproof aant maken was, dit maaltje wordt begraven en gestoomd in een 'earth oven' lees: onder een berg aarde, gewikkeld in bananenbladeren, werd ik besprongen door Lola en Katia. Onze 4volle dagen feest konden beginnen, voor zij doorgingen naar Honolulu en ik nog op Fiji zou blijven plakken!
Duiken in Bali was briljant, duiken met haaien briljanter. Niks geen aquaria of kooi, gewoon in je wetsuit het water in! Helaas mocht alleen ik met open water certificate de beesjes entertainen, later dus als de meiden op andere palmboomgolflengte zaten. Ons plan B: op naar een paar van de 320 Fiji eilandjes! Om de ferry een half uur verderop te halen hadden we precies 40min. 'fiji-time'. Met een grote witte glimlach op de bruine koppie is 'fijitime' hét ritme en eveneens het excuus
Voor bijna alles wat
Met vertraging, te laatheid, luiheid of laksheid te maken heeft. Ik gok dat ik in deze zelfde tijd geboren ben. De Ferry naar monolo eiland haalde wij&zo raasden we over de diepblauwe zee, langs witte droom-bounty eilandjes, grote haaien naast de boot (die mij er even aan herinnerde dat ze wel degelijk gigantisch en eng zijn) en serieuze lui die onze uitgelaatheid
Niet altijd Konden waarderen.
Op het eilandje aangekomen waren de schelpenkettingen al geregen en de cocktails verwelkomen ons. 'welk resort verblijven jullie, dames?' 'Ow no worries, wij vinden wel wat' de grote, blije Fiji ogen keken ons verbaasd aan. Blijkbaar moet men van te voren een overnachting boeken&waren wij op het 700$ per night eiland aangekomen, waar wij erg gauw afgeschopt werden en op een klein vissersbootje over de nóg blauwere golven naar
Mana island scheurde, een Backpacker waar we wel konden overnachten en bovenal betalen. Dit eilandje bewandelde wij in 2uurtjes rondom, magische zonsondergang, bikini's, snorkelparadijs, werden dure resorts afgestuurd a la Lady en de Vagebond en aladin, oefenden firedance na petroleum uit de bootjes te hebben 'geleend' en gingen de volgende dag op naar Beach comber island. De menslievendheid is zo groot dat wij, redelijk afgestompte bikkels, na 1nacht op het Mana island al met tranen in onze ogen op de boot verder gingen, naar het volgende eiland: beach comber island 'party island'. Het hele feest eiland is precies 1hostel groot en ligt naast Tom Hanks' 'Castaway island', om het kleurenscala even uit te drukken...grappig is dat als men iets een party island noemt, iedereen zit en wacht tot de party arriveert. Wij hadden niet zo'n zin om daarop te wachten en rockten samen met drie verse helicopterpilootvrienden de zand-dansvloer: een perfecte work out.
Uitgeteld en dronken, op detox-ik-drink-alleen-maar-water-vanavond Soof na:) water is een held op tropische eiland feestjes&had indd zelf ook niet verwacht dat ik het zou doen: feesten met enkel water, noem het detox, noem het een stil protest: i like it! De dorm waarin we sliepen is de grootste ter wereld, wat veel leuker klinkt dan het is: 50 stapelbedden onder een afdak: GE-ni-aal! De volgende ochtend dronken onze helicopermaten door en werden wij weer dringend verzocht een eiland te verlaten&een ferryticket te boeken. Onze terugreis was die avond ervoor echter al geregeld en in stijl; hysterisch blij, sprongen wij in een klein bootje naar treasure island...hier kwam namelijk niet veel later ons volgende vervoersmiddel ons ophalen. Ook daar was iedereen in het dure resort blij dat wij vertrekkende waren, in een helicopter welteverstaan! Na alle adrenalinerushes die ik intussen heb verzameld was dit een van de laatste af te strepen! Zo gezegd, zo gedaan en gillend, brullend, schaterend en een tikkie spannend gingen wij met z'n allen de lucht in...we raasden over de pacific en na het uitzetten der camera's begonnen de illegale stunts! Gierend van de adrenaline landen we op Nadi airport en besloten door te feesten waar we gebleven waren. Onze uitzinnigheid bleef niet onopgemerkt en zo eindigde onze gehele groep op uitnodiging weer in een ander rijkestinkerthuis op danarau. Hier ontstond het plan om sochtends vroeg op de boot verder te crossen maar
Manolo island: het
Eiland waar wij eerder die week en nof steeds niet echt welkom waren. Na nog een volle, onvergetelijke dag feesten op de boot rondom het eiland, moesten we terug om mijn meisjes het vliegtuig naar Honolulu in te schoppen. Een visaprobleem en geen schoenen probleem verder, kon ik op mijn ruggegraatnachtmerriematrasje in slaap vallen.
De volgende ochtend sprong ik, als enige bleekscheet, de local bus in op naar mijn duik met grote vissen: NAAR DE HAAIEN:)! dat Fiji schitterend is bleek weer tijdens mijn busreis, zee, jungle, bergen, vulkanen en vooral grote, vrolijke glimlachen maken het eiland geweldig! Aangekomen in mijn superdeluxe resort, na 4 uur busreis (aangezien pacific harbour toch al gauw 140km verderop was;)) was ik stuk&verkouden. Das kak om te duiken, maar
De Volgende ochtendvroeg zou het Moment der waarheid zijn. Eerst was ik van plan om zonder angst het water in te springen, ook al zwemmen m'n nieuwe maten op 30meter diepte en was ik ng nooit dieper gedoken dan 18meter, ware het niet dat ik het gigantische jaws monster drie dagen geleden naast de bot had
Zien zwemmen en dus besefte hoe groot bull sharks wel niet zijn! Toch ging ik en de meest intense, enge, bloedmooie&onwerkelijke duiken ging ik tegemoet. Samen met 8fijii, waarvan 1mijn handje vasthield&een grote kliko vol bevroren vis daalden we af. Daar knielden we achter een muur van koraal, trokken onze handen en hoofd een beetje in en nog geen meter verderop begonnen de bullsharks aan hun snack die dag: bevroren vis. Zo groot, zo dichtbij, zo bizar maakte alles een tikkie onwerkelijk. Pas toen er iets hoger een white tip reef shark over mijn hoofd raasde en me raakte met zijn onderbuik kwam door tot me hoe echt het allemaal eigenlijk was. Dat je Niet Naar een tv Scherm zit te kijken door je goggle, Maar dat de beesten echt 1cm voor je neus zwemmen. De feeders stoeien met de haaien door aan Hun staarten vast te houden en Zelfs te worstelen: spectaculair! De tweede duik was nóg dieper met nóg grotere bull sharks, die Gelukkig Niet heel hongerig waren, aangezien Zij de vis vlak voor je neus weghapte, Wat toch best eng is. Wij waren gewaarschuwd Niet te bewegen ALS de tigershark voorbij kwam: een hongerig kreng van een meter of 12 die dol is op de duikbubbels. Zij kwam Niet.
Na Wat onderhandelen met een islander: roko een Dame van 2,5 bij 2,5 excl. Haar Grote Afrobos, lifte ik mee met een canandees stel, terug Naar mijn bamboostek. Dat ik gauw Maar huis moest, wist ik al. Dat ik die avond via een knap staaltje werk van mijn mams en net op het nippertje reisverzekering, al een spoedterugvlucht zou krijgen voor dit weekend, wist ik Niet. Shit, morgen mijn laatste dag Fiji, daarna nog een avond met
Mijn maten in Auckland en binnen no time kwam er plots een einde aan mijn onvoltooide wereldreis van een half jaar. Oma: Alle
Continenten Kunnen me
Gestolen worden, zinken, wegvliegen of in dit geval even wachten, ik Kom Naar je toe!
Zo werd mijn laatste dag op Fiji er eentje om mijn gedachte vooral op andere dingen te zetten. Ik vroeg Adam Wat we
Gingen doen, het regende en een uur
Later stond ik eindelijk weer op een surfboard, tropisch blauwe golven te bemasteren&het lukte! Wit strand, palmboompjes, de perfecte temperatuur, paarden te berijden, verse kokosnoten: hoe hoogtepunten en dieptepunten elkaar ook (zullen gaan) opvolgen: rouwig kon ik Niet zijn. À la Tony robbins, deze surroundings en dankzij de detox en het
Briljante leven wat ik heb kunnen leven de afgelopen 6maanden, stond ik on top of THE World.
De volgende ochtend sloeg ik aan het shoppen, bergen kado's komen terug&ik vloog naar Auckland. Nieuw Zeeland voelt als thuis, misschien zelfs
Beter. M'n maag maakte een blij sprongetje bij de landing&de laatste 24 uur van mijn reis waren briljant! Gelukkig, want heb aardig wat energie en blij nodig voordat ik 30uur in het luchtruim en tijdsverschillen duik/opstijg...als Yasmina op naar Dubai, op naar huis in een vliegend paleis van Emirates.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
