THE road trip IV Nimbin- Worlds biggest coffeeshop

Daar gaan we weer: terug in de tijd, half januari begin dit jaar-terug naar Oz.

Met de golven nog tussen de oren en elk zeker een halve liter van het zoute zeewater, verlieten wij Byron Bay: het surfparadijs. In de laidbackmood die we nog in de vingers hadden van deze geniale plek aan de oostkust, reden wij een ruim uur verder naar Nimbin. De tropische slagregens die Suriname mij heeft leren kennen, zijn ook lekker meegereisd naar down under. Af en toe vragen we ons dan ook af of we OK zijn met de Jucy auto of beter een boot hadden kunnen huren. De afgelopen dagen in Byron Bay hadden we aardige mazzel: tijdens de regen lagen we toch al opde golven nat te zijn&verder scheen (al lijkt dat hier meer verschroeien middels een gasbrander, dankzij het gat in de ozonlaag, waar wij recht onder liggen. Dit maakt een partijtje zonnen een soort crematie, maar bruin zijn we dus zeker!) de zon bèèèst...

Nimbin is een stadje, meer een soort Eftelingdorpje waar heeel wat wereldinwoners zich direct thuiser dan thuis zouden voelen, in dit warme bad of meer een warme damp. Nimbin werd bekend toen in 1973 het Aquarius festival hier begon&1000en langharige hippies met hun gekleurde busjes het stadje bezochten. De vrije vogels lieten Zich door allerlei middeltjes in trance van allerlei formaten vervoeren en vormden samen een gehele New age. Voordat zij dr waren was het dorpje saai en christelijk, daarvoor bewoond door aboriginals die op z'n christelijks/Europees verjaagd werden en daarvoor door dino's, zo leerden wij in het nimbinmuseum. Afijn, dankzij de hippies uit 1973 is Nimbin nu wat het is:

Met hysterische ruitenwissers rijden wij door idioot mooie bergen, slingslangweggetjes af, het Jucy koelkastje in de achterbak gevuld met rijst en witte bonen, Ons kampeer&zwerversmaal. we rijden aan de linkerkant langs een winkeltje met zuurstokkleding, sesamstraathoeden, spreukstickers, een groot 'welcome to Nimbin' bord voor je door waar je hoofd door gaat, Terwijl het Lijkt alsof je Blowt én n eigenaresse die Alle gekleurde papegaaitjes en grijs/roze kaketoes buiten aan het voeren is. De vogeltjes Zijn waarschijnlijk ook op kleur uitgezocht en int kleurendorpje aan de leg gegaan. 

Dat was winkel number 1. De rest van de straat, was al gesloten en daardoor touristvrij. Dat is Dan ook de rode draad in de reis van Soof en skunk, verbaasd Misschien niemand aan het thuisfront, maar wij Zijn vrij Vaak ietwat aan de late Kant. Winkels Zijn Dan al dicht, rijden in schemer&donker (met het Daarbij behorende risiso van kangooroos die de motorkap graag ALS springplank gebruiken), het overgrote deel van de feestvreugde is al te dronken, de tank net iets te leeg, de dag net iets te kort, het tij net veranderd en de Golven dus
Kak, etc..

 In nimbin blijkt het eerstgenoemde Nadeel ook zn voordeel te hebben: alle Winkels sloten&de locals gingen over van hun dagelijkse plicht naar Hun dagelijkse ontspanning, Letterlijk. Zelf struinen wij met onze paraplu's door de paar straten die Nimbin groot is. Om erachter te komen dat Nimbin echt een erg klein hippienederzettinkje is, met bijpassende communes. 

Een aboriginal jonkie spreekt ons aan en begint door de regen heen en weer te rennen om voor ons hash te gaan zoeken, dat hoort nu eenmaal in Nimbin. In een steegje biedt hij ons wiet aan en het spijt hem zo dattie geen hash heeft kunnen vinden, dat hij vrienden worden wil, Samen blowen, de wiet sponsort&zijn huis wil
Laten zien en ook graag gebruik maakt van de bijbehorende lift. Outgoing en impulsief ALS
Wij zijn gaan we vol op het gehele aanbod in, rijden in onze jucymaat door de bush om aan te komen bij het meest oninsprirerende, doodgeblowde huis ooit aan te komen. Aboriginals vergroeide maat biedt ons allerlei methodes aan om Maar te Kunnen blowen&wij besluiten dat het Alweer tijd is om te gaan. Aboriginal rijdt weer mee om in 'de stad' voor diegene die nog
Over zijn heen en weer te gaan rennen om hen van wiet te voorzien.

Wij settelen ons in de bar, Waar enkel thee, koffie en taart geserveerd Wordt: alcohol doet Niet mee in dit dorp. In de bar, die bovenal bestaat uit een groot buitenterras, lijkt het net een film:
Alle locals die wij die dag al voorbij hadden zien komen, zat aan een van de 6 Lange tafels, Muziek te maken, te kaarten, te praten of te dromen. Dit alles Gebeurde onder een intensief handelen van het draaien van joints, malen der knoppen, likken van poedertjes, ruiken aan vreemde blokjes, Kauwen der cocabladeren, Openen en legen van envelopjes, smeren van Prutjes op tanden, bellen blazen aan Grote flessen, verzin het Maar en dit alles in een zeeeeeeer langzaam, stoned tempo. Wij keken onze ogen uit en gingen Stuk van het lachen onder het genot van onze op een binnengedrongen camping geprepareerde witte bonen in tomatensaus eerder die dag in Byron bay. Zoals de sfeer al deed vermoeden, deelden wij onze maaltjes met de halve hippiecommune aan onze tafel. Iedereen zalig kauwend op onze kampeerbonen, helemaal in zijn/Haar eigen heelal: om je te bescheuren&dat deden wij dan ook. Naarmate de avond vorderde werd Deze hilarischer en ook wij stoneder&nog hilarischer. Men vertelde ons Uitgebreid hoe de communes werkte&dit deed ons verbazen en nog harder lachen. De joints bleven komen en doorgegeven worden&wij dronken thee. De zeer behulpzame concierge, die op JEZUS himself leek, verschoof elke
Minuut een paar schoteltjes, lepeltjes of andere voorwerpen die  in conciergeogen verschoven dienden te worden. Af en toe
Onderbrak hij het verschuiven om de straat op te rennen en daar enthousiast te dansen, bij terugkomst kregen wij steeds meer water bij onze thee: Thanks, Jezus! Aan het eind van de
Avond was het tijd voor zijn diner: trots lepelde hij wat cacao in een mok en maakte een zalige kop warme, voedzame chocolademelk. Voordat hij dit drinken kon begon hij Denice trots te vertellen over de uitgekauwde klont coca bladeren, die
Hij met zijn dunne, Lange, jezusvingers uit zijn wangzak peuterde...wij mochten ze best even proberen: Fijn! 

Om hieronder uit te komen kropen we in onze juicy en sliepen gauw in, met de regen op ons paars/groene dak...op om de volgende dag verder te rijden Naar de zon, Naar Noosa.