Aiaiaiaiai Las malditas despedidas estan empezando

Heey lieve kijkbuiskinder daar...

Allereerst lo sientooo dat ik jullie nu al ruim drie weken in de steek heb gelaten en moet heb laten wachten op mn verhalen van mn laatste drie weken school aan de Uni, de rest van mn tijdvulling, het gigantisch wijzigen van mn plannen en het versckelijk moment van afscheid nemen van iedereen en op mn Nederlandse taalbeheersing die hard achteruit gaat hier...vandaar dat de woordvolgorde, zinsstructuur en uitdrukkingen misschien niet altijd helemaal kloppen...

Ook ben ik naa rhet bizaerste eiland ter wereld geweest, maar zal daar later ene apart stukkie over schrijven, aangezien Paaseiland absoluut niet in rijtje past emt wat ik hiervoor beschreef. So to be continued...

Kwam erachter bij het lezen van het laatste berichtje dat ik zelfs ben blijven plakken bij de modeshow en die nog niet eens berschreven heb...

De bodypaint modeshow, was echt geniaal om doen,re het niet dat de organisator ( de kwal waar ik het al weerder over gehad heb ) alles bijelkar gelogen had, que verkochte entradas, loon, locatie en genodigden...Eigenlijk was zijn eigen plan om zelf zoveellijk in schijnwerpers te staan en een soort ' I just love me' show op te voeren...wat hem helaas niet gelukt is, muhahaha...
Maar goed het kwam er op neer dat de show in een fitnessschool gehouden werd, die nog helemaal omgebouwd moest worden toen ik ( met 4 andere modellen ) aankwam..aangezien iedereen te hard aant stressen was zijn we maar a la diva uitgebreid gaan lunchen en daarna langzaam naar boven gegaan, omdat de jarige Carmen stond te springen om ons om te verven in een Tijger ( leo uit Cordoba ), ene luipaard ( Carola uit Venezuela), Onze kwal in een zwarte panter, Natalia in een flamingo en mij in dezelfde toekan als voor de fotoshoot. Na lang verven en koukleumerij, half naakt in een sportschool is geen goed idee als je niet teveel mag bewegen met dank aan de verf op je lijf. De show zelf zag er echt supergaaf uit, al waren er wat weinig mensen...met licht, muziek en alles heel porfessioneel...zijn veel foto's en filmpjes van die ik jullie nog zal sturen en meenemen naar NL...dit is er alvast eentje voor de liefhebbers:) http://www.youtube.com/watch?v=xfEBIIBwLQg
ook zijn er nog wat andere opdrachten uitgerold voor een Scandinavisch horloge merk, die ik helaas nie ga doen omdat ik :
a. geen zin heb te werken hiero en
b. veel liever nog even een maadnd volop reizen in plaats van in Santiasco blijven plakken

Maar goed, na de show hebben we er enkele uren over gedaan om alle verf van ons lijf af te halen en daarna zijn we bij Leo de verjaardag van Carmen gaan vieren en nog iets later heb ik Rianne en Vanessa gevonden in Bellavista om te vieren dat ik weer schoon was;) Al met al was het superleuk om te doen en heb dr echt een geniale avond aan over gehouden. Achteraf ben ik iets koeler geworden met het volgen en zoeken r meerdere opdrachten om hier geld te gaan verdienen, dat komt doordat ik de afgelopen drie weken constant mijn hoofd vol had met de gedachte om hier te blijven voor nog een paar maanden of weer terug te gaan naar Nederland...

Begrijp dat dit een korte uitleg nodig heeft en dat ik eerst moet zeggen dat het niet komt omdat ik jullie niet mis daar in Nederland! Dat maakte het beslissen alleen maar moeilijker en moeilijker.
het balletje raakte aan het rollen via al de opdrachten en beloftes die voortwamen uit het schieten van mijn eigen portfolio bij de fotograaf. Waardoor mijn gedachte een beetje op hol sloegen en ik impulsiever begon te denkn dan ooit tevoren...daarna omdat mijn semster een stuk naar voren te verschuiven en te blijven hier op de gok, me iets te riskant leek financieel gezien, kwam Rianne op het idee om misschien gewoon alvast mijn stage hier in Santiago te vervullen ( in plaatts van in Janurai ) en zo alles perfect te kunnen combineren...Na het nodige opgezocht te hebben ( mijn Uni in Den Haag te hebbe geraadpleegt en toestemming gekregen, mijn Visaveriesten, het veranderen van mijn terugvliegm enrblijf hier in mn heerlijke kamer ) besloot ik dat het een perfecte oploosing was en dus te blijven om tot en met december mijn stage te vervullen ( dit ging echter niet zo soepel, qua besluiten enzow)...Daarna ging ik naar Paaseiland en vond daar een perfecte stageplek, buiten dat het op een klein geisoleerd eiland is, dus veranderde weer mn plannen compleet. Omdat deze stage behoorlijk kortdag geregeld moest worden, echter wel goedgekeurd is en ik besloten heb dat ik me in januari gewoon opnieuwd in een zelfde soort avontuur wil storten in plaats van deze reis te verlengen met het risico dat het leuke er van af gaat en het feit dat ik NL ook gewoon begin te missen, heeft me doen besluiten weer terug te komen en wel de 19e van augustus...op Schiphol is er een mogelijkheid tot het bezichtigen van de teruggekeerde ( apegare ) Sophie vanaf half twaalf in de middag...haha nee dat is ene grapje...

Een extraatje aan mijn steeds maar wisselende besluiten is dat Pato ( meine Mutti) ook een ticket gekocht had om me niet een jaar uit het oog te verliezen. Na mijn laatste verandering van planning hebben we besloten om samen Peru te gaan doorkruisen de komende 2,5 week, waarna zij eerst de weg vrijmaakt naar NL en ik volg vanuit Buenos Aires half augustus...

Kortom dat was wat de afgelopen weken snoeihard door mijn hoofd heeft geraast en waar ik het over heb gehad met jullie in NL en hier in Chile...Buiten dat heb ik ook de laatste puntjes op de i kunnen zetten que studie ( lees: keiharde werkstukken en tentamens maken ). En de kans is zeer groot dat ik alle 5 de vakkan gehaald heb en dus een vruchtbare uitwisseling ( hahah voor zover die om heeeeeel hard studeren draaide ) heb afgemaakt... As. maandag kan ik mijn cijfers/diploma's en alles ophalen en weeet ik dus meer en ben ik officieel klaar met ijn uitwisselng van 4 maaden die ik op myserieuze wijze heb kunnen veranderen tot 7 maanden...

Samen met het eindigen van het semester komt het onvermijdelijke moment van afscheid nemen van iedereen die weer terug keert naar de thuisbasis, of hier achter blijft met wat voor reden dan ook ( vriendinnetjes/vriendjes/stage/werk/te gehecht geraakt of puur omdat ze Chileens zijn;) en hier dus horen:)) Door de maanden heen hebben we een flinke groep van uitwisselaars en Chilenen gevormd, die via facebook en Uni's en vriendschappen behoorlijk aan elkaar gehecht zijn geraakt. Dit alles kwam boven tafel toen Isaac ( espana )en ik samen een afscheidsetentje en feest hadden georganiseerd om alvast een groot afscheid te vieren. Uiteindelijk waren we met ruim 60 man aan het eten en op het feest later kwamen daar nog eens 30 man bij...Waardoor op dat moment pas te zien was hoor groot het vriendennetwerk in zo0n korte tijd eigenlijk geden was...
Al met al drong het nog niet zo goed door dat dat een moment was waarop je iedereen ( hoogstwaarschijnlijk ) voor de laatste keer van je leven zal zien...

Hierna volgde nog meer individuele afscheidshappies en drankies om ts te vi te hebben en denk dat we gizter de laatste despedida konden vieren...waardoor Santiago echt een soort vab afsluit...Which is all for the best..ben er lang niet zo triest onder alsdat het nu klinkt hoor:) Na alle twijfel en plannen ben ik heel blij weer naar huis te gaan oveen klein maandje en heb geleerd dat ik een ramp ben met afscheid nemen van personen, maar nog erger van plaatsen...

Om ook afscheid te nemen van Rianne ( die nu in Machu Pichu zit en die ik na Paaseiland niet zoveel gezien had ) ben ik met haar meegegaan richting de grens om gedag te zeggen en ook Amalia en Patrick ( twee vrienden die op uitwisseling zijn in Talca, 3 uur zuidelijk van Stgo )te vergezellen...Op dat moment hadden we nog geen idee of dat een afscheid voor slechts een paar dagen zou izjn, voor een enkele weken of voor een jaaar ( van het ergste uitgaande ) ...Afijn, om niet helemaal tot de noordelijste grens e komen, ben ik tot Copiapo meegegaan ( zo0n 12 uur noordelijk van Stgo) om nog een keer te genieten van een busreisje samen...Heel vreemd na ruim 6 maanden, bijna non stop samen te zijn geweest en elkaars Chile nog leuker te hebben gemaakt. Om half 6 's ochtends moest ik de bus uit op de plaatse van bestemming, waar het hele mijnwerkersdorp ( de mannelijke helft ) verbaasd op het station stond te kijken naar dramatische afscheid ;) ...en mij daarna met open armen ontving...waardoor ik stil in een hoekje onopvallend heb zitten te wachten tot de zon opkwam om Copiapo te gaan verkennen...een stad die veel te gevaarlijk is 's nachts...Na daar een ochtendje te hebben rondgelopen ben ik alleen weer terug gegaan in de bus om alles gedachte en alles wat door mijn hoofd rondraasde in 12 uur tijd weer op zijn plaats te zetten en de knoop door te hakken bestreft het blijven of naar huis gaan...

Thuis in Stg aangekomen was ik eruit en kan ik weer keihard meegenieten van alles wat hier nog te vinden is in de stad...

Zo ga ik morgen weer naar de sneeuw, maar deze keer met Chilenen, die op de sluwste maniertjes het voor mekaar krijgen om gratis de bergen en pistes op te gaan...Vrijdag een dagje naar Rancagua om mijn huisgenootjes gedag te gaan zeggen die daar hun vakantie vieren en zaterdag mama op te gaan halen op het vliegveld van Stgo...

Kortom; ik heb nog een maandje om hier te reizen en te doen voordat ik via het dichtgesneeuwde Buenos Aires ( en daarvoor nog een kort tripje naar Puerto Madryn om walvissen te bewonderen ) kan aankomen in het Zomerse Nederland...wat ik toch wel erg begin te missen!

Een heel dikke Kus en jullie houden Paaseiland en alle bizarre verhalen van me tegoed!