Para ser bella tienes que ver estrellas..

Holahola!!
Ben net trug uit de kerverse Chileense sneeuw en dus weer vol van (zuur)stof om een van mn ( waarschijnlijk ) laatste berichtjes vanuit Santiasco city...en jullie dus makkelijk op de hoogte kan houden van alles wat pasas hier...zodat ik niet strax een half jaar hoef te vertellen aan iedereen die daar geduld voor hebben zou...de tijd gaat zo verschrikkelijk snel dat ik nu aan mn laatste lesweek ga beginnen en het mn maag doet omdraaien omdat ik vrij wel gelijk daarna de hort op ga en dus elke seconde wil genieten en onthouden hier...nu doe ik dat al uitgebreid, maar het wordt een tikkie versterkt op deze manier...

het is ongelofelijk hoe snel de tijd gaat, klinkt heel afgezaagd, maar toch. De momenten die ik terugdenk: het afscheid op Schiphol wat eeuwen geleden lijkt, terwijl mn eerste taalles in Buenos Aires helemaal niet zo lang geleden lijkt te zijn en daarbij is het al meer dan jaren geleden dat ik voor het eerst verdwaald het universiteitsterrein op liep ( oooooh een plamboooooom)zoekend naar onze faculteit...OOk de ultiem relaxte manier van leven hier, maakt alles nog iets fijner. Hoewel de smog langzaam mn keel aan het vernaggelen is en je dus ook vrij snel buiten adem bent, de Chilenen nog steed graag volop op elkaar inlopen&af en toe behoorlijk onverstaanbaar kunnen zijn&bovendien overtuigde in hokjes denkers zijn ben ik nog steeds een beetje verliefd op Santiago...vreemdste is dat het waarschijnlijk voor altijd een naam zijn die mn aandacht trekt als je er ooit iets over zal horen,lezen of zien...

maar goed de laatste tijd, laatste 14 dagen ben ik ook vol gas aant genieten van deze stad en mn relaxte Zuid Amerikaanse studentenleventje hier. Ook mn maand reizen heb ik ongeveer kant-en-klaar gepland ( was in de supermarkt op zoek naar kant-en-klaar pannenkoekbaksel en vroeg of men misschien ' harina cant-y-claro' verkocht, maar dat is een btje teveel van het Espanoholandish)...

vorige week ben ik gewoon braaf naar de Uni gegaan, hoewel de lessen niet veel meer inhouden en dus de klaslokalen ook mij niet meer altijd inhouden...mn schoolweken hebben eindelijk een redelijk ritme gekregen, dus ben ik dinsdag relaxed gaan tenissen en zwemmen nadat ik mn Engelsstuderende tutorleerling had geholpen met haar Engels...De woensdag was een lange dag, als men de nacht mag meerekenen. Hier in de stad met zijn businesscenter, wordt op woensdag in ee oud kasteeltje midden int het centrum: Santa Lucia een ' after office' feestje gegeven. Waar alle yuppen in pak heel belangrijk doen van half 7 tot 10, want klokslag 10 uur slaat de piscosour in en wordt iedereen ineens weer menselijk en feestelijk. Om bij dit feesje naar binnen te mogen moet je ergens op een lijst gezet worden viavia...which is the main reason dat we daar nog nooit eerder geweest waren, aangezien ik nog niet echt veel in aanraking was geweest met zakenlui hier. Studerende aan een politiekactieve, vrij linkse Universiteit, waar de meeste van mijn medestudenten vroeger op un middelbare school lessen in politiek volgde via een handboek waarin het eerste hoofdstuk uitgebreid instrueert over het maken van een molotovcocktail en hoofdstuk 2 over het hoe te knopen van een sjaal om je gezicht zodat het traangas niet teveel effect heeft, niet gelogen. Dat verder daargelaten...Op deze feestelijke yuppengelegenheid werden Vanessa, Rianne en ik vergezeld doro een gedeelde vriend: Miguelito en daar weer een vriend van; de meest arrogante kwal die men maar kan indenken, wie mij heeft voorgesteld aan een van de bekendste fotografen van Chile. De kwal: Robinson bleek dus een model te zijn en heeft me een compleet nieuwe wereld ingeschoven. De vraag daar was namelijk of ik geïnteresseerd was in het maken van een fotoshoot...Wat me wel grappig leek, waarna me werd aangeboden om modeshows te gaan lopen op het betreffende feestje. Samen met mijn bankrekening leek ons dat est een goed idee, maar was niet al te serieus hiermee. De rest van Chile uiteindelijk wel...en dus mocht ik diezelfde zondag een shoot doen om het gezicht te worden van een modeshow van gebodypainte modellen in dierstijl en kleding van de bekendste ( blijkt volgens Esty mn Flatmate ) ontwerper van heel Chile: Ruben Campos...Ben weer zonder enige voorbereiding ergens ingerold en nu staat mijn geverfde lijf en vogelige hoofd tot op zelfs de entreekaartjes van de show die 3 juli plaatsvindt. Ben dr nog een beetje zenuwachtig voor, maar ook niet al te hard mee bezig aangezien school ook redelijk veel eist deze laatste week.

Na het yuppenfeest, waar ik ook een hele Residencia met andere uitwisselingsstudenten tegenkwam waar wij mee naar San Pedro zijn geweest, zijn we door gegaan naar onze (ondertussen) stamkroeg: Bar Constitucion. 1 van de weinige plekken waar niet alleen maar reggaeton te vinden is in deze stad. Vrijdag was de laatste controle wat betreft het lezen van het zakengedeelte van elke maandag en woendag krant waar daarna vragen over worden gesteld binnen het Internationale Onderhandelen vak. Op maandag en vrijdag heb ik altijd salsales op school, waar de docente eventjes van verhinderd was door een Swineflu besmetting ( doet het ook nog steeds perfect hierzo). Ben vandaag zelf ook naar het gezondheidscentrum geweest op mijn Universiteit, want het blijkt dat ik afgelopen week donderdag en vrijdag op stap ben geweest met een vriendinnetje die ook Porcina geval is. Ben langs gegaan en mag morgen langs komen om medicijnen op te halen. Hier in Chile zijn ze gestopt met het vaststellen van gevallen, omdat het onderzoek pijnlijk is en er gewoon heel veel gevallen zijn door het hele land. Dus iedereen met symptomen krijgt gewoon netjes zijn medicijnen en wordt weer beter. Na salsales, waarin iedereen van beginner tot al redelijk ver gevorderd is, ben ik met vrienden uit Talca en onze gang naar een een homoclub geweest, waar ze geniale muziek hebben en iedereen je heerlijk met rust laat. We hebben Patrick ( uit Amsterdam ) gekoppeld aan een grote ( letterlijk 2m20 ) travestiet en een perfecte avond gehad met een afterparty waar we als groep buitenlanders de toko al hebben toegeëigend. Daar zal ook aanstaande zaterdag ons afscheidsfeesje zijn. Om mijn nieuwe, tweedehandse camera in te wijden ( en omdat mn oude nog steeds trillend bij Sony lag ) ben ik zaterdag door de stad gaan lopen om foto's te maken en ergens een 'tweedehands' oplader op de kop te tikken...zo kom je op de meeste achtergelegen plekken terecht. Savonds werd het een avondje op avontuur van een gemaskerd feestje in een decadente Residencia van rijkere medeuitwisselstudenten. Wat al gauw opgebroken werd, omdat hun protest in de vorm van feesten tegen het feit dat de net geplaatste camera's een
tikkie overdreven zijn, niet gewaardeerd werd door de eigenaar.

Zondag moest ik mn best doen om mn wallen weg te slapen en naar Cesar Serre te gaan, een beroemde fotograaf hier in Chile. Daar had ik een afspraak om promofoto's te maken voor een show die aanstaande vrijdag plaats zal vinden. Een mix van gebodypainte modellen en kleding van dure ontwerpers, iets wat in NL niet heel opvallend zou zijn, maar wat hier in Chile vrij gewaagd is. Maar goed, bij Cesar werd ik door zijn vrouw, een kunstenares, omgeverfd tot een kunstzinnige papegaaiachtige vrouw. Schrok dr zelf een beetje van maar de foto's zijn GEWELDIG geworden. Is wel raar om mijn eigen ( vogel ) kop te zien op de uitnodigingen, entreekaartjes en strax tijdens de show die ik mag openen, lopen en sluiten ( op mijn hyves,facebook en dergelijke zal ik foto's uploaden, om niet alleen te bluffen, hehe) . Na de badkamer daar in een drama van zwarte verf te hebben veranderd en de hele avond met de mensen Spaans te hebben gepraat, mevrouw me uitlegde dat de linkerknop ' Hot ' was ' Caliente ' en de rechterknop ' Cold ' ' Frio ', waardoor ik eventjes ging twijfelen of ik wel echt Spaans had gesproken de gehele avond. Ben ik met Joel samen ( mn salsapartner in Crime uit Delft ) op zoek gegaan naar een Salsatheek. Eenmaal betaald en binnen viel de stroom uit en is die avond ook niet meer terug gekomen. Wat beter was voor mijn studiemaandag, waarop ik een complete presentatie moest voorbereiden voor Relaciones Internacionales. Een interactieve ( gelukkig kan je je daar heerlijk op voorbereiden, Chileense reacties ) presentatie over de vooroordelen tegenover Europeanen. Heel grappig en uiteindelijk duurde de discussie ruim een uur met uiteenlopende onderwerpen en vragen als: Hoe veel afstand houden jullie tor elkaar? Hoe werken de rijstroken? En hoe draait je de beste joints ( een zeer levendig onderwerp hier) ? Gelukkig woon ik met alleen maar superstuderende roomies en dus heb ik samen met Fernando ( wiens huis ) tot 4 uur s nachts zitten doorstuderen en tussendoor mn ticket naar Isla de Pascua gekocht, de allergoedkoopste optie die men ooit gevonden heeft naar het eiland ( een retourtje voor 250 euri, zeldzaam!) . Onder het motto van onze Europeanisering ( zatie:)) ben ik met Juan Carles ( Mallorca ), Vanessa ( Duitsland) en Rianne ( obvious) gaan koken en stappen. Om het weekend alvast in te luiden en met feestjes verder te gaan, ben ik ook woensdag ( na het ruzie maken bij de camerawinkel voor het terugkrijgen van mijn geld ) tussen de yuppen gaan feesten en naar de laatste miercoles po' gegaan. Om donderdag lekker brak naar Isla Negra te kunnen. Ben hier een tikkeltje in de ban geraakt van Pablo Naruda (een beroemde en redelijk exentrieke, dode dichter ) met drie huizen die alledrie op een soort museum lijken aangezien hij ALLES spaarde en een Cositadero was. Mijn tweede huis op het lijstje is in Isla Negra en verlangde ik al een tijdje. Nadat Rianne en ik het plan hadden gemaakt om donderdag het huis te gaan bezoeken, bood onze zwemprofe ( een medestudent ) aan met ons mee te gaan, sterker nog ons te brengen met de auto en zijn ouders hadden toevallig nog een appartementje aan de kust daar. Dus met nog een vriend en een vriendinnetje ( la Porcina ) gingen we op weg naar het huis; GENIAAL. Zo mooi aan de zee en het heeft stukken die gebouwd zijn als een boot, 42 boegbeelden en een treindeel. Na dit alles hebben we kunnen genieten van Chileense kapsalons ( Brakheidsvoedsel ) onder een groot CNN scherm waarop werd gespeculeerd dat Rey Jackson aan het overlijden was. De rest van de avond en nacht hebben we gevuld met rum en dansen. Net op het nippertje was ik vrijdag op tijd terug om weer verder te gaan met foto's schieten om de rest van mijn portfolio te vullen. En eindigde ik buiten Riannes huis zonder sleutels, telefoon, nada omdat we vrolijk afscheid van elkaar hadden genomen na het stappen, maar eventjes vergeten waren dat we samen zouden slapen en mijn spullen ALLEMAAL in haar prachtappartementje lagen. Ook dan is het heel fijn om meerdere huisgenootjes te hebben die je heus wel wakker kan kloppen:)...

Pokemon is een vrij bekend begrip hier in Chile. Dat zijn de jonkies die we in NL als alto's zouden beschouwen maar dat toch nie helemaal zijn. Een eigenschap van deze pubers is foto's maken van zichzelf met de camera in eigen hand ( is misschien al opgevallen dat ik dat ook aardig onder de knie heb:)) Dus Rianne en ik hebben een waremhuis ondersteboven gezet& werkelijk alles aangepast en opgehad om er de meest idiote foto's van te maken. Juan Pablo ( die sprekend op mijn pappa van vroegere tijden lijkt ) gaf een BBQ achter mijn flat int park, als asadokoning zijnde voor zijn verjaardag. Waarna ik verder ben gaan schransen met de Spanjaarden en op weg ging naar een superdure wijk van Santiago waar het eerdergenoemde, arrogante model zijn verjaardag zou vieren. In de plensregen, aanstellerij vanuit een serviceauto die ons op kwam halen om naar de verjaardag te gaan, kwamen we aan bij een kast van een huis met zwembad en alles om er achter te komen dat de rest van de ' vrienden ' er niet was. Het valt niet mee om je verjaardag te vieren als vervelend model zijnde. Dus op de vlucht geslagen werden we per taxi vervoerd naar een ander deel van de stad, gered door een andere verjaardag. Een superfeestje...waar de rare vraag werd gesteld: ben jij Sophie BC? Een beetje vreemd voor compleet vreemde Chilenen...Heb tussendoor nog moppen mogen tappen met Ilsje via de telefoon, heerlijk om haar stem weer eventjes te horen en te realiseren dat alles er nog is zoals het hoort aan de andere kant van de Atlantic.

Omdat de winter hier al begonnen is en de besneeuwde bergen om Santiago heen al een tijdje: ' Sophieieieieieie' ' Riaaaaaaane' riepen, zijn we gister de bergen ingegaan om tussen alle rijke stinkerds te gaan snowboarden. Te heerlijke, verse sneeuw en oneindige pistes en een gruwelijke terugweg van 5 uur lang ( slechts 60 kilometer ) omdat we begonnen in te sneeuwen in de bergen en niet iedereen het nodig vond om sneeuwkettingen ( verpicht ) om zijn autobandjes heen te doen. Maar op de terugweg heb ik de Chileense manier van snowboarden in het dure gebied mogen aanhoren, namelijk door de skipassen te gebruiken van mensen die al vroeg weer op huis gaan...boards en schoenen te lenen en te liften, een wijze les voor aanstaande zaterdag. Met spierpijn kon ik naar mn laatste lesdinsdag hier in Chile. Gewekt door een kleine aardbeving, die ik niet helemaal begreep toen die me suffig wakker maakte, tot ik er later vandaag achter kwam dat jet een aardbevinkje was geweest. Hoorde ook meteen dat een vriend van mij dit lange weekend helemaal afgetuigd was, een Chileense gewoonte vechten is hier veel normaler dan in NL en het gaat er van alle kanten ( zowel jongeren, ouderen als agenten ) behoorlijk hard aan toe. Al mijn huiswerk incalculeren en naar Pablo's huis hier in de stad...nog gauw de vlinderslag leren ( wat ff niet door ging omdat er geen petroleum was om het badje te verwarmen tot 30 graden, dus geen zwemles ) ben ik in plaats hiervan maar backpacks gaan kopen...aangezien het reizen al vrij gauw voor de deur zal staan...
Nu gauw op weg naar sushi en veel studeren, moeite doen om Isla de Pascua verder rond te krijgen, te bedenken hoe ik ooit de Cordillera ( de Andes ) weer over kom met twee giga koffers, aangezien het vliegtuig met zoveel bagage geen optie is ( en ik toch al jullie cadeautjes mee zal moeten zeulen ) en de bus niet door de besneeuwde bergen kan zal dit nog best een probleempje worden, en volop te genieten van mn laatste schoolweekje hier ( met traantjes in mn ogen )

Heel veel liefs
en besitooooooooos!