Al Andes y A Cumbiaaaaaaa

Het Heden:

Al weet ik niet helemaal meer waar ik gebleven was met mijn vorige verslagje en heb ik nu op de valreep ook geen zin meer om dat terug te vinden, begin ik gewoon met mijn laatste dagje sneeuw in de Andes te beschrijven voordat mams aankwam en de daaropvolgende daagjes en de daarna de dagen tot en met nu, dat zijn er slechts 3 sinds Pato terug is gevlogen naar Nederland. Dus beginnen bij het begin.

Na de vorige keer dat Rianne en ik de bergen ingetrokken waren ontmoette we op de terugweg Jaime die mij uitlegde hoe hij zonder een cent op zak zo'n 4 keer per week de Andes in ging om te snowboarden. Aangezien Rianne naar MachuPicchu vertrokken was ben ik op de sloeber manier met Vanessa en geleende boards en boots van Jaime met hem en vrienden naar boven gegaan. Doordat we een held van een chauffeur hadden die zonder kettingen naar boven durfde te reizen zaten we van 10 tot half 3 in het busje en hielden we anderhalf uur over om de pistes nog een keertje onveilig te maken, maar goed gratis en voor nix maakt het minder uit natuurlijk... Met eenzelfde tijdsbestek om beneden te komen zijn we daarna uitgegaan naar El Subteraneo, een geniale discotheek naast Riannes oude huisje, waar we dus eigenlijk al veel eerder hadden moeten zijn geweest. En viel met mn neus in de boter op Cumbianight, niet Vanes' favorite maar al Cumbiadansend kwamen we met Pablo en Jaime binnen een andere vriendengroep terecht! Een briljante groep die mijn laatste daagjes in Santiago een nog heftigere boost heeft gegeven...Na een heerlijke Salsaavond in Mangusto met Charissa en dr buddies van dansen als een soort van afscheidje was ik de uitverkorene om zaterdagochtend in alle vroegte naar het vliegveld om Pato op te halen en haar met dikke tranen ( realiseer me dat er ineens bizar veel gehuild is de laatste weken ) aan weerszijden in de armen te vallen. Een heel raar moment om op een ander continent waar ik ongeveer geisoleerd mn eigen leventje heb kunnen op bouwen, ineens mn mamma vant vliegveld te halen zeker na zo een lange tijd. Zo zijn we samen naar mijn departemento gesleept en kwam Fernando achter dat Pato zoooooo veel beter en zooooo veel duidelijker Castellano sprak dan ik, hehe....

Om mn mamma de stad een beetje te laten zien, na eerste een beetje bijgekomen te zijn, zijn we gaan lopen naar Plaza de Armas en alles gezien, verteld en uitgelegd te hebben wat we tegenkwamen, was het plan uit Sushi te gaan met Vanessa om elkaar te leren kennen...Maar de Jetlag is onvermijdelijk en onverbiddelijk...

de volgende dag na te hebben uit en weer ingepakt zijn San Cristobal opgegaan om samen met de rest van Santiago te genieten van de stad met een laagje smog en te kunnen overzien...het avonf/nachtritme zat er bij mij nog goed in, dus gingen we 's avonds het nachtelijke touristen leven verkennen met zn tweetjes om met Vanessa, haar pololo: Mauro en wat vrienden wat te gaan drinken in patio Bellavista. Supergrappig om Pato zo te zien veranderen in een Spaanse praatgraag , was echt een geniale avond! De volgende dag mochten we al vroeg op om naar Lima te vliegen, haha de beloofde stad betreft Pato. Op Trujillo na...

Hier begint Het Verleden te botsen met het huidige verhaal, dus zal overspringen op de dagen na het Peruaanse avontuur, nadat Pato teruggegaan is naar Nurdjesland. Die zondagavond besloot ik weer te gaan salsadansen en als de donder op zoek te gaan naar een vlucht naar Buenos Aires, al had ik mijn bagagestress niet langer meer in de mate als ik had met een koffer van 31 kilo aan overgewicht, nog altijd bleef het een feit dat de Andes/La Cordillera gesloten was en je er dus wel overheen moest vliegen. Door alle indrukken in Peru, wat nalatigheid en een goeie portie tegenzin om de reis uberhaupt te vinden, moest ik er toch aan geloven...wat enige moeite gekost heeft.
Ook besloot Fernando ons huisje nog geler te verven dan het al was, voor zijn verjaardag donderdag plaats zou vinden in hetzelde kanariegele huisje. De meligheid die het verven en afplakken met kranten opbracht gaf ons het idee om zijn verjaardagsfeestje en mijn afscheidsfeestje tot een themafeestje te maken, waarin men moest verschijnen in oude kleren en aan echt verven kon. Dit ging zo een beetje zijn eigen leven leiden en zo hebben we bijna het gehele huis ingepakt met kranten, tot de glazen, kast en televisie aan toe...een zeer grappige bezigheid mijn laatste dagjes in Santiago....'s avonds hebben we nog een klein afscheidsfeestje gevierd in huize Rianne en Vanessa en was een afscheid in Bar Constitucion onvermijdelijk. Daarbovenop kwam nog alle stress van het inpakken van de weinige maar toch niet te vewaarlozen bagage...kortom mijn allerlaatste Santiago dagen waren geweldig! Mijn laatste avondje met een huge feest in huis waarin iedereen braaf zich liet insmeren met gele verf en rode wijn, maakte alles compleet en vermijdde het overgrote gedeelte van de tranen een beetje...Kortom mijn verliefdheid voor Santiago is nog steeds alive and kicking en zal ook nooit meer overgaan! Was La Rajaaaaa om hier te mogen studeren, lopen, leven, feesten en met enkele moeite te ademen dankzij de heerlijke, bruinige laag die boven Santiago zweeft, vanaf de Universidad de Santiago de Chile tot aan Las Condes waar de rijkere het voorrecht hebben op versere zuurstof...

Jullie houden Het Verleden van mij en mijn tijdsgeest tegoed, maar zal snel volgen dat beloof ik!