Berg&Dalgelukkig…

25 mei 2010

Een beetje op de hoogte blijvend van wat er zoal gebeurt hier in Suriname, is het waarschijnlijk vreemd dat ik precies op de datum een verhaal kom posten voor jullie. Dat op de hoogte blijven is natuurlijk via andere kanalen dan mijn up-to-date waarbenjij.nu. Want ik heb weer flink verstek laten gaan wat betreft mijn eigenste verslaggeving. Meerdere malen ben ik begonnen aan stukkies verhaal, maar niet verder gekomen. Samen met deze alibi heb ik besloten om lekker hapklare, kortere verhalen te schrijven voor jullie, guys. Op mijn verlanglijstje der schrijven staan voor jullie nog een Matapicareisje, evenals een Gailibtrip, een laatste tussenstand van de Franchepanestraat, Een consulairreisje naar Albina en het ‘gewone’ leven in de stad, te popele. Maar zo komt er als eerste een Berg&Dalletjes verhaal.

Vreemd is het dat ik juist vandaag: de dag dat Suriname een nieuw parlement kiest, de tijd heb gevonden om weer eventjes mijn zonden te overdenken hierzo. Op kantoor is er een soort radiostilte, wat niet vreemd is aangezien de verslaggeving rondom de verkiezingen plaatsvindt in de stad zelf. Vanuit Royal Torarica is de snelste internetverbinding van het land bestormd door media om hun materiaal naar Nederland te kunnen sturen. De kans om dit eens flink te misbruiken. De spanning van de verkiezingen liggen zelfs een beetje dwars in mijn buik, terwijl ik niets hoef aan te kruisen of besluiten. De strijd gaat tussen de huidige regering en de partijcombinatie o.l.v. Desi Bouterse.

Ik was al voorbereid in Nederland, maar er is niets gelogen aan het feit dat verkiezingen in Suriname een groot circus zijn. Al wekenlang hangen de felgekleurde vlaggen van elk een andere partij of partijcombinatie te wapperen aan de huizen van de mensen, balkons, houten schuttinkjes, uit auto’s, aan jurken of aan de voorhoofden van mensen. De petjes, vlaggen, badges, uithangborden en pamfletten vliegen me al die tijd al om de oren, een soort gekleurde Koninginnedag. Uiteraard zit ik hier bij Hennah in het woelige centre der nieuwsberichtgeving van de politieke party. Verschillende items hebben we gemaakt die uitgezonden zijn bij de NOS of op de website van de NOS verschenen.( kijk eventjes op NOS.nl en zoek op Suriname, de special ‘Suriname kiest’ hebben we hier gefabriceerd. Zo heb ik meegekregen hoe belangrijk deze verkiezingen zijn. Suriname zal verder kunnen varen op de koers van nu met een andere President dan Mr. Venetiaan OF de NDP wint de verkiezingen, zal nog niet meteen Bouterse naar voren schuiven als president maar wel door hem geleid worden. Zij beloven ontzettend veel verandering te brengen, maar toch blijven enkele wat huiverig om het gruwelverleden van Bouterse. Ontzettend veel jongeren maken zich absoluut niet druk om het omstreden verleden van de man en vinden dat ‘wat gebeurd is gebeurd is’ al zijn dit moordpartijen, drugshandel of het platbranden van dorpen in het binnenland in de jaren ’80. Veelal ook omdat zij niet echt weet hebben van wat er gebeurd is in die tijd van dictatuur. Dit heb ik weer gemerkt toen ik zondagavond bij de laatste massameeting van de NDP moest werken. Samen met Jurgen zijn we gaan draaien, hij filmde en ik het geluid. Massameetings zijn partijbijeenkomsten maar lijken in verste, tropische verte niet op Nederlandse verkiezingstoestanden. Vlak bij mijn Franchepanestraat, was het bruisende PaarsWitte centrum van de NDP op het beursterrein bij OCER. Een uitverkocht AHOY zou misschien een vergelijking kunnen zijn van de hoeveelheid mensen en woeligheid in,op en om het beursgebouw. Duizenden mensen gehuld in paars-witte creaties kwamen om te luisteren naar Desi, maar bovenal om geëntertaind te worden. Tijdens de bijeenkomst kwam ik erachter dat het hier helemaal niet draait om standpunten uit partijprogramma’s maar juist om spetterende show! De partijprogramma’s zijn ook pas een week allemaal klaar, die doen er minder toe. Op het podium stond een koelkast naast een gasfornuis achter een brom (scooter) en ook een paar dure telefoons en Blackberries waren in de aanbieding voor diegene die een lot krijgen, wanneer zij vandaag op de NDP stemmen. De grote verkiezingstombola dus. Ook Damaru kwam optreden, gevolgd door nog een paar zangers en Enver (een bekende van hier) die een soort strijdrap in elkaar heeft gedraaid. Grappen werden gemaakt, gedanst werd er, een prediker de nummer 2 van de kandidaatslijst kwam zingen en spreken en uiteindelijk werden we allemaal hysterisch toen Desi ten tonele kwam om een beetje mee te zingen en de avond af te sluiten met zijn speech. Een stadion vol mensen adoreerde die man, wat mij een beetje beangstigde. Misschien kwam dat ook een beetje doordat er in een speech gemeld werd dat ‘Suriname weer voor de Surinamers zou worden! Niet voor de Nederlanders, Niet voor de Chinezen, Niet voor de Amerikanen en weer Niet voor de Nederlanders!’ als enig blond, vrouwelijk projectiel in een stadion vol met paars-witte creolen, zijn dat geen geruststellende woorden. Een redelijke indruk heeft de avond op me gemaakt…ben benieuwd hoeveel de officiële telling dat bij me gaat doen vanavond.

Goed genoeg gepolitiekt! Ik beloof al weken Berg&Dal te rapporteren. Intussen ben ik er nu tweemaal geweest en dat is reden te meer om te schrijven over deze speciale ex-plantage.
Ik heb speciaal vrij gevraagd om op een mooie woensdag in april naar Berg&Dal te gaan. Uitgenodigd door Sana die de juiste connecties had gelegd bij een gids uit Berg&Dal. Met een goed gezelschap zijn de ’s ochtends heel vroeg vertrokken om ander half uur later uit te stappen op de grootste voormalige plantage van Suriname. De Engelsen ontdekte de plek lang, lang geleden en noemde het Death’s End. Dit omdat de Blauwberg die uit het water steekt, de rivier lijkt af te sluiten. Bovenal wemelde het er van de malariamuggen dus was het letterlijk en figuurlijk voor velen het einde deze plek. Na de Engelsen hebben de Nederlanders de plek ingenomen. Duizenden slaven werkten op de plantage en kregen stiekem lees- en schrijfles van EBGers. Als zij konden schrijven en lezen waren de slaven meer waard, maar het was verboden ze te onderwijzen. Lekker dubbelop. Mr. Busken Huet is hier de grote liberator geweest die velen slaven heeft vrijgekocht.

Tot zover de geschiedenisles. Aan het einde van de dag die ik jullie zo ga beschrijven, kregen we een tour over de Blauwberg. Dat is waar ik alle geschiedenis vandaan getoverd heb. Al klonk het eerst een beetje saai en was liever hangmatteren eigenlijk wel heel lekker, was de geschiedenistour echt bloedinteressant. De berg bleek eigenlijk als graf doel te doen, zo wandelden we dus, bleek later, over maar liefst 5000 slavengraven, sommigen gemarkeerd door een zwart paaltje in de vorm van een poppetje. We kregen een professionele-ik-ben-zo-junglelig-kijk-mij-eens-in-de-rimboe-woudlopersstok mee. Lex en ik hebben het ding meteen omgevormd tot een fierljepstok en begonnen te springen. Mocht niet, er zijn namelijk allemaal gaten in de Blauwberg: holletjes. In deze holletjes woont een behoorlijk giftige slang. Maar die woont er niet alleen, om zijn hol te maken gebruikt hij namelijk een stekelvarken. In deze symbiose leven de twee beesten samen in een hol. Het varken graaft en de slang beschermd hen beiden door gewoon gemeen giftig te zijn. Jack; Denices moeder trok wit weg bij dit verhaal, vooral nadat verteld was dat deze jongens ‘s avonds door de bomen glibberen om jonkies te leggen, maar ze bleef stoer doorstappen.

Natuurlijk is Berg&Dal niet alleen zo populair dankzij de dooie Blauwberg. Vanaf diezelfde berg zijn namelijk Canopykabels gespannen, dwars door de bomen en over de rivier. Zo hang je dus aan een haak en RRRRoetsj je zo de Surinamerivier over. Met een groepje en een paar begeleidende Berg&Dal gids aapjes (is echt niet racistisch, asje ze door de bomen ziet glijden zijn het echt aapjes) RRRRoetsjte wij door de bomen om later zelfs ondersteboven te slingeren. De adrenalinedril was heerlijk. Speciaal voor deze Canopy ben Ik nog een keertje teruggegaan naar Berg&Dal; HEERLIJK!
Voor het canopyjen, om de chronologie vant verhaal eventjes steevast verkeerd om te houden, maakten we een kanotochtje. Iedereen kreeg een kano en zo zijn we een stukje stroomafwaarts gevaren. Even later namen we een afslagje naar links om rechtstreeks de rimboe in te gaan. Toch een beetje huiverig van mogelijke springspinnen, was ik ‘flabbergasted, totaly amazed’ van de ‘absolutely fabulous’ wildernis waar we zo in vaarden. Na een dagje van dit alles en een beetje zwemmen bleven Bianca; een nieuwe stagemaat, en ik nog achter, omdat we er nog niet helemaal klaar mee waren. Een lift naar de stad hadden we zo gefixt bij een paar vrienden van daar. En we hingen dus nog tegen zonsondergang als twee hangmatties de sterren te bekijken. Even sigaretten halen, gingen we met de boot dwars door de pikzwarte, nachtelijk donkere rivier. Dat was zo verschrikkelijk mooi, dat zelfs de in de boot gesprongen piranha ons niet meer kon shockeren. Al met al was Berg&Dal een plek die een veel grotere indruk op me maakte dan ik in eerste instantie had verwacht. Met de geschiedenis, de aapjes in de bomen, onze eigen canopyaapjes, de hangmathutjes van strooien dakkies, de nachtelijke tour op de boot en zelfs de lift terug naar de stad met twee rastafari’s was briljant, waarna ik meteen in mijn eigen Berg&Dalachtige bedje in een soofachtige coma viel. …