Vant strand naar het hogere land
Door: Soof
Blijf op de hoogte en volg Sophie
18 Februari 2009 | Argentinië, Buenos Aires
Maandag 16 februari
Andere plek, ander verhaal. Vanmiddag ben ik aangekomen int mooie Bariloche, waar Wins Prim en Maxima ook een plekkie onder de zon gekocht hebben. Daarin geef ik ze groot gelijk. Het is hier zo verschrikkelijk mooi! Vanuit de bus werd het strandige Oosten langzaam het Andesachtige Westen. De busreis vanuit Puerto Madryn naar Bariloche, zo0n 12 uur rijden landinwaarts, was echt weer heerlijk! Helemaal zoutig van de zee en ons inpakzweet stapte we de bus in om 12 uur later, iets minder goed voorbereid dan de rest van onze bus met hun fleecetruien aan en mutsen, op onze teenslippers met het zand nog in ons haar in een woeste, bergachtige, met grote meren en TE veel wind uit te stappen. Puerto Madryn was best moeilijk om achter te laten, al zijn we daar naar een dag of 6 geweest, was toch een beetje ons stadje geworden en bovenal: Ons strandje met onze zeehonden;) Na het snorkelen met die vriendjes ben ik nog een tour wezen maken door een beschermd natuurgebied in de zee bij Puerto Madryn, waar op het Peninsula superveel beesten leven. Alsof je in Madagaskar 2 zat werd ik in een busje rondreden, waar Huanaco’s, Armadillo’s, schapen met schutkleur en paarden steeds voor wilden staan. Zo werden we naar plekken gereden waar zeeolifanten lagen te vervelen, waar zeeleeuwen woonden die werden begluurd door Orka’s. Hier leeft namelijk de enige ploeg van 12 orka’s die het land opspringt om hun eten weer mee de zee in te sleuren, een beetje omslachtig aangezien alle andere killer whales ( een veel betere naam, want zo schattig als Free Willy zijn ze helemaal niet!) wereldwijd gewoon achter hun prooi aanzwemmen. Maar daardoor ligt National Geographic hier met cameraploegen in de bosjes. Een orka in de verte gespot was een vrij goede vangst, maar het mooiste van alles waren de pinguïns van muy, muy cerca. Wat een schatjes zijn dat! Op een halve meter afstand liepen ze een beetje heen en weer te waggelen, echt geweldig! Maakte mn moeheid gelijk een stuk minder, hadden namelijk de avond daarvoor gegeten bij de Duikcrew en Argentijnen eten laaaaat;). Maar na alle beesjes gezien en afgevinkt te hebben, werden Nien en ik weer reunited in ons Hostel. Mn Hostelintro gaat best goed, vind het echt een heel relaxte manier van reizen, makkelijk praten vanaf mn stapelbedje in een ander leuk hostel hier in Bariloche, na een koude douche;) De vorige havenplek staat eigenlijk bekend om het Walvissen spotten, maar die zijn nu op Antartica of beter gezegd onder, pas rond juli komen deze de Argentijnen weer vergezellen. Dus heb ik gister besloten om nog voordat ik terug naar Nederland vlieg, eind juli nog te gaan duiken met walvissen int Zuiden. Je mag niet officieel met deze bakbeesten duiken, maar als je toevallig ook int 6 graden koude water bent, hoef je er niet meteen uit. Alleen komen er nu al enge Pinokkio beelden bij me boven drijven van vroeger….
Na dit te hebben besloten en dus iets gemakkelijker afscheid kon nemen van het bruinbakstrand, hebben we nog eventjes flink gestapt, romantische Valentijnsdag gevierd met een picknick diner op het strand onder het maanlicht en gebakken en konden we de busreis gaan maken. Met niet te vergeten onze muy lichte equipaje. Vanuit de bus konden we het onweer dat in Puerto Madryn losbarstte goed volgen en dat deed het ons ook. Na steeds eventjes wakker worden veranderde het landschap van strandvlaktes in beetje bij beetje Andes gebergte, een heel toffe verandering. Terwijl wij nietsvermoedend nog in onze strandoutfitjes aant reizen waren, kwamen steeds meer dik ingepakte Argentijnen ons vergezellen. Aanstellers. Totdat we in bariloche uitstapte en onze bikini ongeveer uitwaaiden ware het niet dat ze aan kippenvel bleven hangen. Dr is hier een kleine, zeldzame storm aant razen, die alles wel weer nog ruiger en nog stoerder maakt!
Dit verhaaltje is in twee avonden geschreven, wat misschien te merken is, maar het mooiste verschil is dat ik deze avond vanuit mijn bedje over 1 van de 7 meren lig uit te kijken met de Andes op de achtergrond. Zijn namelijk van hostel geswitcht en zitten nu op de 10e verdieping met een uitzicht wat nergens te krijgen is. Op mn blauwe billen lig ik samen met Nina, een Italiaanse Nick ( die toevallige met dezelfde gasten gedoken heeft als wij in Puerto Madryn) en een Spaanse Simon koninklijk in deze kamer. De blauwe billen zijn te danken aan het ruige Gaucho leven wat we vandaag geleefd hebben. Ik gok dat de droom van elk Nederlands meisje op een stal of met een verzorgpony er toch uit zal zien als wat wij vandaag beleeft hebben. Toch een boel dromen die hier onverwacht uit blijven komen, zeeleeuwen en paarden. Vanochtend werden we opgehaald om een dagje om een Estancia te gaan paardrijden met een BBQ. Klonk een beetje voorspelbaar, dus hadden we ons als Pro´s voorgesteld. Op de ranch kreeg ieder een paard. En met deze paarden liepen we rustig een landschapje in, wat een oneindig terrein bleek te zijn met bergen, vlaktes, beekjes, adelaars, bos, you name it, waar niets of niemand je weg kruizen zou. Op dit terrein zijn we dus de hele dag tekeer gegaan als Gaucho´s op hun paard. Van rustig stappen tot doorzitten tot snoeihard gaan tot stofhappen. Alles zat er in! Zo verschrikkelijk gaaf! Met niets en niemand om je heen en gewoon gaan met zo0n beest. Heb zelfs even mogen genieten van het zijwaarts rijden op of naast een paard, toen mijn zadel van mn paardjes´ gestroomlijnde lijf afgleed en ik dus meegleed naar links. Deze kick was zooo geweldig, dat ik het liefste gelijk morgen weer zou gaan crossen of trouwen met een gaucho! Het zijn alleen de ongekende blauwe plekken op mijn kont die me hiervan weerhouden.
De rest van Bariloche kunnen we nog bekijken tot Zaterdag, dan gaan we namelijk met de bus verder ( zoon 20 uur) naar Mendoza. In de tussentijd proberen we hier nog een dagje te raften, 7 meren te zien, niet weg te waaien al was het vandaag superweer!, Buenos Airiaanse strippers te zien, een Motorcycle diaries of our own te maken, chocolade te zien, proeven,ruiken,horen,voelen aangezien dit de Choco hoofdstad van Argentinië is en OOK nog in het hostel 1004 rond te hangen. Dat is verplicht aangezien het zo mooi is! Al dit leux heeft er in de tussentijd wel voor gezorgd dat het een stuk moeilijker zal worden om braaf te gaan studeren strax in Santiago. Waar ik al een beetje bang voor was, al ben ik heel wat mensen tegengekomen die al studeren daar en het allemaal geweldig vinden. Laten we hopen dat kleine ( of grote) wondertjes nog bestaan…
Heel veel liefs en kussen aan jullie allemaal!
Andere plek, ander verhaal. Vanmiddag ben ik aangekomen int mooie Bariloche, waar Wins Prim en Maxima ook een plekkie onder de zon gekocht hebben. Daarin geef ik ze groot gelijk. Het is hier zo verschrikkelijk mooi! Vanuit de bus werd het strandige Oosten langzaam het Andesachtige Westen. De busreis vanuit Puerto Madryn naar Bariloche, zo0n 12 uur rijden landinwaarts, was echt weer heerlijk! Helemaal zoutig van de zee en ons inpakzweet stapte we de bus in om 12 uur later, iets minder goed voorbereid dan de rest van onze bus met hun fleecetruien aan en mutsen, op onze teenslippers met het zand nog in ons haar in een woeste, bergachtige, met grote meren en TE veel wind uit te stappen. Puerto Madryn was best moeilijk om achter te laten, al zijn we daar naar een dag of 6 geweest, was toch een beetje ons stadje geworden en bovenal: Ons strandje met onze zeehonden;) Na het snorkelen met die vriendjes ben ik nog een tour wezen maken door een beschermd natuurgebied in de zee bij Puerto Madryn, waar op het Peninsula superveel beesten leven. Alsof je in Madagaskar 2 zat werd ik in een busje rondreden, waar Huanaco’s, Armadillo’s, schapen met schutkleur en paarden steeds voor wilden staan. Zo werden we naar plekken gereden waar zeeolifanten lagen te vervelen, waar zeeleeuwen woonden die werden begluurd door Orka’s. Hier leeft namelijk de enige ploeg van 12 orka’s die het land opspringt om hun eten weer mee de zee in te sleuren, een beetje omslachtig aangezien alle andere killer whales ( een veel betere naam, want zo schattig als Free Willy zijn ze helemaal niet!) wereldwijd gewoon achter hun prooi aanzwemmen. Maar daardoor ligt National Geographic hier met cameraploegen in de bosjes. Een orka in de verte gespot was een vrij goede vangst, maar het mooiste van alles waren de pinguïns van muy, muy cerca. Wat een schatjes zijn dat! Op een halve meter afstand liepen ze een beetje heen en weer te waggelen, echt geweldig! Maakte mn moeheid gelijk een stuk minder, hadden namelijk de avond daarvoor gegeten bij de Duikcrew en Argentijnen eten laaaaat;). Maar na alle beesjes gezien en afgevinkt te hebben, werden Nien en ik weer reunited in ons Hostel. Mn Hostelintro gaat best goed, vind het echt een heel relaxte manier van reizen, makkelijk praten vanaf mn stapelbedje in een ander leuk hostel hier in Bariloche, na een koude douche;) De vorige havenplek staat eigenlijk bekend om het Walvissen spotten, maar die zijn nu op Antartica of beter gezegd onder, pas rond juli komen deze de Argentijnen weer vergezellen. Dus heb ik gister besloten om nog voordat ik terug naar Nederland vlieg, eind juli nog te gaan duiken met walvissen int Zuiden. Je mag niet officieel met deze bakbeesten duiken, maar als je toevallig ook int 6 graden koude water bent, hoef je er niet meteen uit. Alleen komen er nu al enge Pinokkio beelden bij me boven drijven van vroeger….
Na dit te hebben besloten en dus iets gemakkelijker afscheid kon nemen van het bruinbakstrand, hebben we nog eventjes flink gestapt, romantische Valentijnsdag gevierd met een picknick diner op het strand onder het maanlicht en gebakken en konden we de busreis gaan maken. Met niet te vergeten onze muy lichte equipaje. Vanuit de bus konden we het onweer dat in Puerto Madryn losbarstte goed volgen en dat deed het ons ook. Na steeds eventjes wakker worden veranderde het landschap van strandvlaktes in beetje bij beetje Andes gebergte, een heel toffe verandering. Terwijl wij nietsvermoedend nog in onze strandoutfitjes aant reizen waren, kwamen steeds meer dik ingepakte Argentijnen ons vergezellen. Aanstellers. Totdat we in bariloche uitstapte en onze bikini ongeveer uitwaaiden ware het niet dat ze aan kippenvel bleven hangen. Dr is hier een kleine, zeldzame storm aant razen, die alles wel weer nog ruiger en nog stoerder maakt!
Dit verhaaltje is in twee avonden geschreven, wat misschien te merken is, maar het mooiste verschil is dat ik deze avond vanuit mijn bedje over 1 van de 7 meren lig uit te kijken met de Andes op de achtergrond. Zijn namelijk van hostel geswitcht en zitten nu op de 10e verdieping met een uitzicht wat nergens te krijgen is. Op mn blauwe billen lig ik samen met Nina, een Italiaanse Nick ( die toevallige met dezelfde gasten gedoken heeft als wij in Puerto Madryn) en een Spaanse Simon koninklijk in deze kamer. De blauwe billen zijn te danken aan het ruige Gaucho leven wat we vandaag geleefd hebben. Ik gok dat de droom van elk Nederlands meisje op een stal of met een verzorgpony er toch uit zal zien als wat wij vandaag beleeft hebben. Toch een boel dromen die hier onverwacht uit blijven komen, zeeleeuwen en paarden. Vanochtend werden we opgehaald om een dagje om een Estancia te gaan paardrijden met een BBQ. Klonk een beetje voorspelbaar, dus hadden we ons als Pro´s voorgesteld. Op de ranch kreeg ieder een paard. En met deze paarden liepen we rustig een landschapje in, wat een oneindig terrein bleek te zijn met bergen, vlaktes, beekjes, adelaars, bos, you name it, waar niets of niemand je weg kruizen zou. Op dit terrein zijn we dus de hele dag tekeer gegaan als Gaucho´s op hun paard. Van rustig stappen tot doorzitten tot snoeihard gaan tot stofhappen. Alles zat er in! Zo verschrikkelijk gaaf! Met niets en niemand om je heen en gewoon gaan met zo0n beest. Heb zelfs even mogen genieten van het zijwaarts rijden op of naast een paard, toen mijn zadel van mn paardjes´ gestroomlijnde lijf afgleed en ik dus meegleed naar links. Deze kick was zooo geweldig, dat ik het liefste gelijk morgen weer zou gaan crossen of trouwen met een gaucho! Het zijn alleen de ongekende blauwe plekken op mijn kont die me hiervan weerhouden.
De rest van Bariloche kunnen we nog bekijken tot Zaterdag, dan gaan we namelijk met de bus verder ( zoon 20 uur) naar Mendoza. In de tussentijd proberen we hier nog een dagje te raften, 7 meren te zien, niet weg te waaien al was het vandaag superweer!, Buenos Airiaanse strippers te zien, een Motorcycle diaries of our own te maken, chocolade te zien, proeven,ruiken,horen,voelen aangezien dit de Choco hoofdstad van Argentinië is en OOK nog in het hostel 1004 rond te hangen. Dat is verplicht aangezien het zo mooi is! Al dit leux heeft er in de tussentijd wel voor gezorgd dat het een stuk moeilijker zal worden om braaf te gaan studeren strax in Santiago. Waar ik al een beetje bang voor was, al ben ik heel wat mensen tegengekomen die al studeren daar en het allemaal geweldig vinden. Laten we hopen dat kleine ( of grote) wondertjes nog bestaan…
Heel veel liefs en kussen aan jullie allemaal!
-
18 Februari 2009 - 14:18
Kir!:
Heeej Lieve Sophie!!
Je wil niet weten hoe jaloers ik ben! Als het zou kunnen zou ik naar je toe vliegen en met je mee gaan maar helaas houdt school/werk en vooral John me tegen. Ik wil eigenlijk alleen maar even kwijt dat ik je echt heel erg mis! Vind het heel relaxt om die verhalen van je te lezen, lijkt soms rechtsstreeks uit een brochure te komen.. Geweldig! Keep up the good work ;-) Ik mis je en tot je volgende waarbenjij!
Liefs, hvj xxx kir -
18 Februari 2009 - 17:50
Bas En Wilma:
Sjonge jonge jonge wat een gave reis ben jij aan het maken zeg!!!! Word er een beetje jaloers op, vooral natuurlijk omdat we zelf Zuid Amerika nog elke dag missen. Geniet er maar goed van, nu ben je d'r en je moet maar afwachten wanneer je weer kunt! Kusjes van je oom en tante en doe de gauchos de groeten! -
19 Februari 2009 - 08:31
Erik Jan:
Zo de smaak dus goed te pakken?! Raak je dus nooit meer kwijt.
Liefs, Papa -
19 Februari 2009 - 12:18
Hugo:
zou als ik jou was nooit meer terugkomen naar dit kikkerlandje. veel plezier met alles liefs hugo -
19 Februari 2009 - 12:51
Helen:
Ola,
Net een mailtje naar je gestuurd. Maar dit is ook wel een leuke manier om iets te schrijven.
Je krijgt trouwens de groetjes van bijna mijn hele familie.
By the way; wonderen bestaan, if you make them hapen!!!
Tot schrijfs en kus Helen
-
19 Februari 2009 - 20:57
Rachel:
Heyy lieve char!
Al je foto's en verhaaltjes gezien/gelezen... en in een woord; WAUW! wat gaaf zeg! En dan te bedenken dat je er eigenlijk nog maar net bent! Geniet ervan meis! Heel veel lieve kusjes en groetjes...!
XxXxXxX
Rach -
20 Februari 2009 - 14:19
Tim:
sophie kan je voor mij ook eens een filmpje maken liefs tim bc .xxx -
21 Februari 2009 - 15:09
Lau:
He lieve schat,
Wat ontzettend fijn om te horen dat het zo goed met je gaat en dat je het naar je zin hebt..
Het is wel weer gek zo, eerst Janetje een tijd weg en nu dan jij.. Heel gek! Maar weet je.. Straks is iedereen (hopelijk bljft Kimmie wel in NL) weer terug en blijven we de komende jaren in Nederland.. Tenzij we natuurlijk liggen te chillen met z'n 6en opt strand!
Geniet daar maar van al die mooie dingen om je heen en blijf die prachtige verhalen van je schrijven.. Je schrijft het op z'n Soofs en ik hoor het je gewoon zeggen!!
Pas goed op jezelf, meid!
x Lau -
22 Februari 2009 - 18:19
Sjanettie :):
Meid!! Heeeeeerlijk!! ik mail je heeel snel!!
Enjoy en geniet lekker wijfie!!
dikke knuffel!! -
28 Februari 2009 - 16:08
Cathy:
Haay lieve sgat!!!
Eindelijk weer een berichtje van mij hiero!!:D
Wow! Wat een verhalen allemaal zeg.. Zo te lezen gaat alles wel goed met je.. Gaat het goed? Jeetje wat mis ik jou zeg! Elke keer heb ik van die actie's, en denk dan: ik ga soof ff bellen..:P Ik heb van de week je moeder ff gesproken en deze site gekregen van haar.. Ik ga volgende week ff bij haar langs.. Zo ,nou ik ben sinds maandag 23 februari weer aant werk.. Ik werk bij la place bij de v&d in de passage.. Het is niet egt me ding maar wel leuk hoor..haha:p Verdien alleen egt te weing, mahja ik ga nog verder zoeken.. Oja en de bedoeling is dat ik in september weer naar school gaa. Ik wil de zorg in.. De opleiding duurt 3 jaar en ik ga dan werken leren, heb al gesolliciteerd en heb een brief gekregen dat ik in mei word uitgenodig op gesprek.. Dus ben nu hard aan het hopen dat ik aangenomen ga worden!!:D Als ik dan klaar ben met school ben ik verzorgende.. Verder gaat het goed met me, stukken beter in ieder geval.. De medicijnen voor me schildklier slaan goed aan.. Ben ik egt blij om! Met mij en niels gaat het ook goed..14 maart hebben we al weer een jaar!:D En hoe zijn de mannen daaro? Beetje leuk..:P Zo te zien ben je goed aan het genietten!! Houwe zo! miss je dat kouwde nederland al een beetje? :p Haha! Ik ga egt al je verhalen bij houden, ben blij dat ik deze site heb!! Weet ik teminste hoe het met jou gaat!! Nou wijfie geniet lekker.. En ik zou aan je denken!! Dat blijf ik zeker doen!! Hoop snel wat van je te horen..
Hou superr veel van jou!!
Liefs &
een Hele Grote kus!!
xxxxxx Cathy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
