Drie Dol Dwaze Dagen in Singapore

Om de chronologie even vol te houden, ' EVEN' want een goed begin is namelijk het beste begin, zegt men (?),
ga ik even verder met SIngapore voor ik jullie update over mijn huidige plekkie;) Spanningsboogjes zijn op zijn tijd ook goed.

Na de curry uit Banana leaf werden skunk en ik vanochtend wakker in onze luxe kamer met: JAJA: CURRY smaak die de komende drie maanden niet weg te poetsen zal zijn. Na een sloom hostel opstart ochtendje, zijn Denice en ik meteen maar op zoek gegaan naar tickets om asap naar Jakarta te vliegen, aangezien Singapore best duur blijkt te zijn. Tot vier uur geleden was het plan nog Maleisie, maar twee ongeleide projectieltjes kunnen die plannen natuurlijk zo wijzigen. Dus een en al stress aangezien alles wat duurder uitviel dan gepland, tot dat Duitser Chris (Janet;)?) met Skyscanner kwam en wij voor 50 euries naar Jakarta konden vliegen op zaterdag.
Maar goed na deze stressvolle ochtend zijn Skunk en ik gaan wandelen door de stad.

Langzaam zijn we richting de plek gegaan waar we 's avonds met Dan hadden afgesproken. Singapore bleek in deze rondtour 1 groot Disneyland-achtig land te zijn:
Alles is hier netjes geknipt en aan kant, muziek komt uit de planten, deuren gaan Overal vanzelf open en zo niet wordt dit je verteld, gebouwen/winkelcentra zijn de hele nacht gewoon open ook al zijn de winkels 'dicht', stoplichten laten je vloeiend oversteken, vuilnis is er niet, gefitnesst wordt er gewoon op straat, geen criminaliteit, zelfs roltrappen in het park!, geen grafiti, beestjes: welgeteld in 4 dagen: 1 hagedis, 1 kat, twee vogels en 1 mug! Kortom; Disneyland!
Dan nam ons na de kantoorpikkenborrel, want iedereen in Singapore werkt in overhemd, mee naar bovenop het One Raffles de 62ste verdieping met een uitzicht wat ik nog NOOOIT gezien had! We keken uit over heel Singapore, Maleisie en Indonesie at night! foto's zijn te zien op facebook en soofenskunk.waarbenjij.nu. Om het nog mooier de te maken is er natuurlijk elke avond tweemaal een lasershow te zien vanaf het Marina Bay Sands hotel (lees: drie giga torens met Daarbovenop een boot): Kortomste: Disney on top!

De volgende dag gingen skunk en ik op weg met een missie: een dag door de stad om een cameralader te vinden in Arab street of Chinatown. Mijn camera is namelijk mijn beste vriend hier als het gaat om het vinden van Oma's roots voor ons verhaal. Op het lijstje staan daarom het Raffles hotel en de haven in Singapore, Jakarta, Bogor en Palembang- Indonesie. Via Arab street, waar wij door Jason in onze smeltende blauwe KLM jassen zijn bekeerd tot de Islam gingen wij tot 's avonds laat door naar Chinatown, waar ik uiteindelijk slaagde voor een oplader, maar er achter kwam dat mijn batterij nog wel in Arab street lag. In onze looproute stapte wij in de lift binnen het Marina Bay Sands, achteloos drukkende op de 57ste verdiepingsknop. Op dat moment attendeerde onze medelifter/Sugar(Gay)daddy Randy ons er op dat je alleen met hotelpas de lift uit mocht stappen ipv een boete van 350$ te betalen, wat dus niet echt binnen ons BackpackBudget pastte. Hij bood aan zijn vriend eruit te schoppen bij hun hotelkamer en ons naar boven te sneaken. Boven op het dak aangekomen was Decadentie het woord en tevens het nieuwe zwart. Een zwembad met randje a la skyline Singapore, menus en prijzen waar men u tegen zegt. Ondanks deze decadentie besloten wij dat we hier vanavond weer MOESTEN zijn voor de R&B avond. Na een extra rondje Chinatown, een etentje in het enige oude, antiek in Singapore de ultieme foodcourt, een okselklots in het hostel waren wij met onze afgetrapte voetjes weer op weg naar het hotel. Uiteraard verdwaalde wij bij het uitstappen van de metro in een eindeloos kantoorgebouw, al eerder die middag hasdden wij uuuuren gedwaald door het concention centre waar men blijkbaar ten alle tijden in mag, maar niet meer uit! Maar binnen gekomen in de club KU DE TA - kregen wij de volgende schrik a la hartaanval te verwerken. Dat het dure avond werd, wisten we en wij waren bereidt 1 wijntje te delen hierom. Toen wij BudgetBitches de goedkoopste pruimenwijn hadden uitgezocht, niet kregen, bestelde wij vervolgens een wijntje van ieder 10euro, schrik nummer 1. De echte schrik volgde echter toen de vergeten tax werd genoemd en wij 17,50 betaalde per wijntje! Helaas, de Amerikaanse zakenpik die ons wou trakteren was voor deze ronde net te laat, maar in ruil voor een paar sterke verhalen, goeie grappen en een klapzoen op de wang lieten wij de Jack en Cola rijkelijk vloeien door onze keeltjes en konden wij ook wel een VIP tafel in 1 of andere onderwaterclub waarderen. Einde van de avond bleven wij lekker down-to-earth chillen met wat Singapore Youngsters op de steiger en vergezeld door een zalig droge, Engelse Polo speler.

Met kater en al mocht ik er de volgende ochtend toch nog op uit om mijn camera werkende te krijgen. Ik was namelijk op weg naar het Raffles hotel om daar te filmen. Omalief heeft hier namelijk aardig wat nachten doorgebracht net na de oorlog op weg naar Nederland, wachtende op de Nieuw Amsterdam die uit moest varen. Het alweer decadente hotel kost nu 1000$ per nacht, de moeite waard dus. Ik besloot met twee nieuwe hostelmaten op stap de gaan naar het Art Museum, de Botanisch tuinen en later mijn opgelade camera te halen voor een mooie rondleiding Raffles and I was impressed, het hotel is zo oud maar zoo mooi! De resultaten zullen volgen:)
Later meette katerskunk en katersoof weer in Chinatown voor wat eten, waar we besloten zo een dag voor vertrek toch een beetje van SIngapore te zijn gaan houden. Gelukkig mogen we met kerst weer terug komen, dat is dan ook de reden dat wij onze backpacks gedownsized hebben en de inhoud verstopt in een hostelkluisje.

Licht gepakter dan 5 dagen terug gingen wij op weg naar het vliegveld om te vliegen naar Jakarta. Laks en lakser hadden wij een tight schedule, dachten we. Maar uiteindelijk zaten wij braaf in ons Sriwijaya vliegtuigje naar Jakarta. Ik raakte aan de praat met buurvrouw Carol. Zij zal de cliffhanger zijn tot aan Indonesie;) Meet you there!

SingaporeSweetness en liefs!