The first day of Xmas, my baby gave to me...
Door: Soof
Blijf op de hoogte en volg Sophie
03 Januari 2012 | Australië, Sydney
Het allereerste verhaaltje vanaf een nieuw continent met een gloednieuwe aaifoon....
Eigenlijk komt het verhaaltje rechtstreeks vanaf de oceaan, aangezien het op eerste kerstdag in de british airways kist Naar sydney gewchreven is.
Ons stille protest in kuala lumpur, is Zeker Niet de enige ludieke actie geweest van de afgelopen week. En hopelijk zijn de vele verhalen nog geeb overkill geweest. Maleisie was voor skunk en mij aan het begin van onze reis al de zondebok: vanuit singapore zouden we via maleisie naar jakarta gaan. Flexibel als sophietje met een rietje zijn wij gebleken: de nacht voor
We Zouden vertrekken skipte we maleisie en daarom was het moment daar, dat ik op mijn verjaardag, voet op maleisisch grond mocht zetten. Wat een feest! Wij hebben kuala lumpur echt een kans gegeven, écht! Maar na een avond en een dag wisten wij niet hoe snel we naar de busterminal moesten komen. Twijfelend of we onze backpack als roeiboot, ponton of ander drijfbaars moesten gebruiken, het regenseizoen staat AAN, roeide wij met de riemen die we hadden. Daarbij zijn backpackers in de avondspits metro altijd een welkome gast voor de aziaten. Genoeg hadden we van de lust- en levensloze blikken en racete met de bus naar Melaka. MElaka is een beetje het Venetie van maleisie en Zo hebben wij toch nog iets Positiefs over dit land te noemen.
Ons grunchie hostel was een goeie plek en dorm om in te toeven en ook de hostelfietsjes hebbem grondig kennis kunnen maken met onze plakkerige billen. Het stadje staat onder UNESCO care, waardoor het er allemaal mooi, kleurig en oud koloniaal uitziet: 'hallo molen, hallo stadthuys!' Een contrastje zijn de supermooie bijai's: de fietstaxi's waar een gemiddeld bloemencorso nog eeb puntje aan kan zuigen...op de foto doen deze bloemenbakkies het heel goed, in het echt dreunt er uit de speakers achterop een scala varierend van Elvis tot de Vengaboys: nóg beter! Het stadje heeft ons een paar dagen + nog
1 in zijn greep gehouden. De extra dag was ingelast om eens goed de Sherlock Holmes uit te hangen.
In 1 van de grote shoppingmalls zijn skunk en ik een avond een Duitse hostelganger gaan entertainen. Het plan was om na een borneo-indianendans, waarin wij drietjes uiteindelijk de sterspelers bleken, of de sjaak, te gaan disco rolschaatsen. Na flink wat pijltjes te hebben geblazen door een pijp, tussen bamboostokken door te hebben gedansspringt en gekke gezichten, fietsen wij op pad. De rolschaatsen bleken toch niet helemaal onZe openingstijden aan te houden&dus hebben wij ons gestort op het pijl en boog schieten als ware pocahontas en lady mc gyver&de ijskoude bios op te vullen.
Lekker slapen, i phone in de charger naast mn hoofdkussen, mailadressen uitgewissld met de duitsert, oogjes en snaveltjes toe en 's ochtends met 1 telefoon minder wakker worden, was de reden voor nóg een dag te blijven in het mooie melaka en vooral om het poliiebureau eens te verkennen. Daar kon ik aangifte doen van mijn meeliftende reistelefoon. Af en toe ging er een deurtje open waardoor gevangenissmoeltjes gretig Nasr buiten staken. Best vreemd:( Hoogstwaarschijnlijk omdat ik en toerist ben en ook nog Een versgemaakte maat mee had om te tolken, nam men de zaak erg serieus. Toen we op het punt kwamen waarin ze mij vroegen of ik het nodig vond dat ze de dader gingen opsporen. Popte mijn Sherlock holmes instinct aan&riep ik volmondige 'JA!' . Uiteindelijk heeft er (nog) niemand pijn geleden voor/Door het stelen van mijn, toch wel erg veel betekende, telefoontje dus heb ik gevraagd of ze wel een beetje soepel wouden zijn in het opspeuren van de duitse bloedhond. Buiten deze spanning en sensatie, was melaka een supermooi, kleurig, chinees en pitoresk dorpje. Waar ook heeeeul Grote winkelcentra aan vast daten geplakt en waar wij toch zooon 3 dagen hebben rondgecrosst op onze fietsjes!
Vanuit melaka begonnen wij op de
Prekerstavond, de dag dus, aan onze laatste aziatische busreis: die naar singapore...
Azie is al deze weken een en al warmte en gezelligheid geweest met de nadruk op Beiden, Maar nu even over de warmte. Tropisch warm is een status op Zich: Na je douche, heb je binnen een paar minuten weer hetzelfde viezige plaklaagje op je huid en ook het drogen van je kleffe handdoek is Zo bijna onmogelijk... Niet heel erg, na Suriname
Kan je hier makkelijk mee omgaan...ENNNN gelukkig
Is er de airco! Hier Weet eigenlijk niemand raad mee...dat is Dan weer de reden dat je Hier je volle backpackinhoud aan Moet trekken voor je de bus instapt. In onze eskimooutfits hebben wij intussen meer gereist dan in de kleffe bussen en treinen die je verwachten zou. Onze laatste busreis vervoerde Ons dwars door het regenseizoen, via aardig way douaneposten van maleisie naar Singapore. Dachten wij. Nadat onze tassen uit de bus waren gedonderd en wij Weer lief glimlachend langs de douane struinde, gingen wij op zoek naar een bus de stad in. Later die avond bleek dat wij toen nog steeds in maleisie waren&dus nog
Veeeeel verder hadden moeten bussen:) OEPS!
De meloen in de bus kostte Ons, singaporestyle, bijna $500 extra. Men mag namelijk niets in Singapore, waren we even vergeten na alles kunnend/tolererend Indonesia!
In Singapore kwamen wij aan in een warm kerstbad. Letterlijk aangezien het gooot en wij ALS wandelende plastic zakken door little India struinde&figuurlijk omdat wij op weg naar Ons Ouse vertrouwde hostel: Prince of Wales dreven! Daar stond de kerstboom te shinen, lagen onze spullies nog braaf int kluisje en stonden de fish&chips klaar. Vol goeie moed om een waar kerstdiner te gaan veroveren, kwamen wij niet verder Dan de bar. De drankjes met lokale, lonely kantooryuppies moisten gedronken worden, de muziek Moest nog live gespeeld worden, families moesten nog met Ons bevriend worden, heftige verhalen moesten nog verteld worden en alleen wij hoefden aan het
Eind van de avond naar boven gedragen te worden: een top-kerstavond!
De kater de dg erna, kon Ons niet meer deren. ALS
Kerstkadootje Vliegen we namelijk op eerste kerstdag naar australia. Skunks dreamland! Met pijn in Ons hart laten we azie
Voor Wat het
Is (een megaaaaaa-ervaring en terugkombasis;)) en gaan we ozzies plagen. ALS
Souvenirtje kocht ik op het
Laatste nippertje nog een stiekeme I phone, want leven zonder is intussen Wat lastig:( telefoonnummers Heb Ik niet meer:( Ons nieuwe ozzienummer de komende maand is: 0061-451587885 te appen, te bellen, te skypen, te smsen, te facebooken of te Mailen op soofbc@live.nl. Onze reis naar naar Ozzie gaat Ons verhaal voortzetten, ander continent, andere taal, andere droom, ander doel.... Maar eerst Ons high in the sky kerstdiner en de
Ozzie verhalen will follow soon'
...tot dusver...aan kerst. Uiteraard komen de Ozzie avonturen die we in de afgelopen week hebben meegemaakt gauw! Liefs en dikke kus Na het hoogste bericht, so far:)
Eigenlijk komt het verhaaltje rechtstreeks vanaf de oceaan, aangezien het op eerste kerstdag in de british airways kist Naar sydney gewchreven is.
Ons stille protest in kuala lumpur, is Zeker Niet de enige ludieke actie geweest van de afgelopen week. En hopelijk zijn de vele verhalen nog geeb overkill geweest. Maleisie was voor skunk en mij aan het begin van onze reis al de zondebok: vanuit singapore zouden we via maleisie naar jakarta gaan. Flexibel als sophietje met een rietje zijn wij gebleken: de nacht voor
We Zouden vertrekken skipte we maleisie en daarom was het moment daar, dat ik op mijn verjaardag, voet op maleisisch grond mocht zetten. Wat een feest! Wij hebben kuala lumpur echt een kans gegeven, écht! Maar na een avond en een dag wisten wij niet hoe snel we naar de busterminal moesten komen. Twijfelend of we onze backpack als roeiboot, ponton of ander drijfbaars moesten gebruiken, het regenseizoen staat AAN, roeide wij met de riemen die we hadden. Daarbij zijn backpackers in de avondspits metro altijd een welkome gast voor de aziaten. Genoeg hadden we van de lust- en levensloze blikken en racete met de bus naar Melaka. MElaka is een beetje het Venetie van maleisie en Zo hebben wij toch nog iets Positiefs over dit land te noemen.
Ons grunchie hostel was een goeie plek en dorm om in te toeven en ook de hostelfietsjes hebbem grondig kennis kunnen maken met onze plakkerige billen. Het stadje staat onder UNESCO care, waardoor het er allemaal mooi, kleurig en oud koloniaal uitziet: 'hallo molen, hallo stadthuys!' Een contrastje zijn de supermooie bijai's: de fietstaxi's waar een gemiddeld bloemencorso nog eeb puntje aan kan zuigen...op de foto doen deze bloemenbakkies het heel goed, in het echt dreunt er uit de speakers achterop een scala varierend van Elvis tot de Vengaboys: nóg beter! Het stadje heeft ons een paar dagen + nog
1 in zijn greep gehouden. De extra dag was ingelast om eens goed de Sherlock Holmes uit te hangen.
In 1 van de grote shoppingmalls zijn skunk en ik een avond een Duitse hostelganger gaan entertainen. Het plan was om na een borneo-indianendans, waarin wij drietjes uiteindelijk de sterspelers bleken, of de sjaak, te gaan disco rolschaatsen. Na flink wat pijltjes te hebben geblazen door een pijp, tussen bamboostokken door te hebben gedansspringt en gekke gezichten, fietsen wij op pad. De rolschaatsen bleken toch niet helemaal onZe openingstijden aan te houden&dus hebben wij ons gestort op het pijl en boog schieten als ware pocahontas en lady mc gyver&de ijskoude bios op te vullen.
Lekker slapen, i phone in de charger naast mn hoofdkussen, mailadressen uitgewissld met de duitsert, oogjes en snaveltjes toe en 's ochtends met 1 telefoon minder wakker worden, was de reden voor nóg een dag te blijven in het mooie melaka en vooral om het poliiebureau eens te verkennen. Daar kon ik aangifte doen van mijn meeliftende reistelefoon. Af en toe ging er een deurtje open waardoor gevangenissmoeltjes gretig Nasr buiten staken. Best vreemd:( Hoogstwaarschijnlijk omdat ik en toerist ben en ook nog Een versgemaakte maat mee had om te tolken, nam men de zaak erg serieus. Toen we op het punt kwamen waarin ze mij vroegen of ik het nodig vond dat ze de dader gingen opsporen. Popte mijn Sherlock holmes instinct aan&riep ik volmondige 'JA!' . Uiteindelijk heeft er (nog) niemand pijn geleden voor/Door het stelen van mijn, toch wel erg veel betekende, telefoontje dus heb ik gevraagd of ze wel een beetje soepel wouden zijn in het opspeuren van de duitse bloedhond. Buiten deze spanning en sensatie, was melaka een supermooi, kleurig, chinees en pitoresk dorpje. Waar ook heeeeul Grote winkelcentra aan vast daten geplakt en waar wij toch zooon 3 dagen hebben rondgecrosst op onze fietsjes!
Vanuit melaka begonnen wij op de
Prekerstavond, de dag dus, aan onze laatste aziatische busreis: die naar singapore...
Azie is al deze weken een en al warmte en gezelligheid geweest met de nadruk op Beiden, Maar nu even over de warmte. Tropisch warm is een status op Zich: Na je douche, heb je binnen een paar minuten weer hetzelfde viezige plaklaagje op je huid en ook het drogen van je kleffe handdoek is Zo bijna onmogelijk... Niet heel erg, na Suriname
Kan je hier makkelijk mee omgaan...ENNNN gelukkig
Is er de airco! Hier Weet eigenlijk niemand raad mee...dat is Dan weer de reden dat je Hier je volle backpackinhoud aan Moet trekken voor je de bus instapt. In onze eskimooutfits hebben wij intussen meer gereist dan in de kleffe bussen en treinen die je verwachten zou. Onze laatste busreis vervoerde Ons dwars door het regenseizoen, via aardig way douaneposten van maleisie naar Singapore. Dachten wij. Nadat onze tassen uit de bus waren gedonderd en wij Weer lief glimlachend langs de douane struinde, gingen wij op zoek naar een bus de stad in. Later die avond bleek dat wij toen nog steeds in maleisie waren&dus nog
Veeeeel verder hadden moeten bussen:) OEPS!
De meloen in de bus kostte Ons, singaporestyle, bijna $500 extra. Men mag namelijk niets in Singapore, waren we even vergeten na alles kunnend/tolererend Indonesia!
In Singapore kwamen wij aan in een warm kerstbad. Letterlijk aangezien het gooot en wij ALS wandelende plastic zakken door little India struinde&figuurlijk omdat wij op weg naar Ons Ouse vertrouwde hostel: Prince of Wales dreven! Daar stond de kerstboom te shinen, lagen onze spullies nog braaf int kluisje en stonden de fish&chips klaar. Vol goeie moed om een waar kerstdiner te gaan veroveren, kwamen wij niet verder Dan de bar. De drankjes met lokale, lonely kantooryuppies moisten gedronken worden, de muziek Moest nog live gespeeld worden, families moesten nog met Ons bevriend worden, heftige verhalen moesten nog verteld worden en alleen wij hoefden aan het
Eind van de avond naar boven gedragen te worden: een top-kerstavond!
De kater de dg erna, kon Ons niet meer deren. ALS
Kerstkadootje Vliegen we namelijk op eerste kerstdag naar australia. Skunks dreamland! Met pijn in Ons hart laten we azie
Voor Wat het
Is (een megaaaaaa-ervaring en terugkombasis;)) en gaan we ozzies plagen. ALS
Souvenirtje kocht ik op het
Laatste nippertje nog een stiekeme I phone, want leven zonder is intussen Wat lastig:( telefoonnummers Heb Ik niet meer:( Ons nieuwe ozzienummer de komende maand is: 0061-451587885 te appen, te bellen, te skypen, te smsen, te facebooken of te Mailen op soofbc@live.nl. Onze reis naar naar Ozzie gaat Ons verhaal voortzetten, ander continent, andere taal, andere droom, ander doel.... Maar eerst Ons high in the sky kerstdiner en de
Ozzie verhalen will follow soon'
...tot dusver...aan kerst. Uiteraard komen de Ozzie avonturen die we in de afgelopen week hebben meegemaakt gauw! Liefs en dikke kus Na het hoogste bericht, so far:)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
