Reisontwijkend gedrag overheerst Maleisische kust.

Jullie denken misschien: vanwaar die meldingsdrang? Laten we het erop houden dat de schrijfvibe er is:)

Voel je
Vooral niet verplicht, maar het verhaal zal helpen, allicht

Een zwarte dag in ons reislustige portfolio. Hoewel ik normaal gesproken nóg wakker zou zijn of met een megakater net mijn ogen probeer open te trekken, zo'n 12 uur na de afluitende borrel op mijn verjaardag: vandaag is anders. 

Met pijn in onze harten hebben wij vannacht op het laatste visumnippertje indonesie verlaten. Kan ik gewoon moeilijk afscheid nemen? Ja! Is
Indonesie dan zo geweldig
Geweest? JA! Op naar
Kuala Lumpur, onze aziatische zure
Appel, een af te vinken stad&land: weer een grote stad: wij staan te trappelen! Whoehoe! 

Behalve de pijn in het hart dragen mijn gebarbecuede benen en buik ook een leuk steentje bij aan deze
Minimale reislust. Het speedboottochtje van gili naar
Padang bai bracht behalve dolfijnen en een rollercoasterride die zowel mijn adrenaline als mij ABS goed deed ook iets teveel zon. De adrenaline is in dit verhaal, sowieso in indonesie, best terecht. Veiligheidsmaatregelen zijn hier nog niet helemaal hip:
- Tuurlijk mag je midden op de indische oceaan op het dak van een speedboot klimmen zonder enige gordel, zwemvest of houvast
- Tuurlijk kan er drank gemaakt worden van kerosine of benzine. Als mensen daar in n club blind van worden of doodgaan worden ze Gwn netjes baar buiten gebracht 
- Tuurlijk kan het zijn dat je tegen een stroomkabel op straat aanloopt en dit tevens je laatste stap ooit is geweest
- Tuurlijk kan je in de trein Snachts verrast worden door een plons wc water uit het dak, waar de hepatitis vanaf druipt
- Tuurlijk mag je diezelfde trein in en uit springen op elk gewenst tijdstip of ff bovenop de schakels Chillen
- Tuurlijk is eten in het algemeen een living ON The edge verhaal: To shit or not To shit 
- Tuurlijk kan je rondrijden in een bidjai die eigenlijk niet zulke goeie remmen heeft en eigenlijk niet tussen twee auto's doorpast
- Tuurlijk kan je bij elk willekeurig scooterbezitter die zich voor het moment heeft omgedoopt tot 'transport' achterop springen zonder helm in de shorts. Als hele families op een scooter passen, zeker. Voordeel is wel dat je je niet druk hoeft te maken over beschonken bestuurders in het grootste moslimland ter wereld
- Tuurlijk zijn de ratten groter dan katten en kunnen ze je makkelijk in twee happen helemaal opeten
- Tuurlijk is het verkeer sowieso een grote zelfmoordpoging

Maar desalnietteplus missen we indonesie nu al! 
Om 05:00 vanochtend checkte wij in ons huidige hostel in&vanuit hier zijn wij Kuala Lumpur aan het verkennen. Om nóg eerlijker te zijn in
Ons stil protest/rouwfase bivakkeren wij al 10 uur lang in ons hostelholletje. De lelijke kleuren op de muren en de deur verjagen ons niet en de wereld die buiten aan onze voeten ligt trekt ons niet (genoeg). In plaats van het verkennen en binnenstebuitenkeren der Maleisische hoofdstad, kijken wij uit het raam en vermaken ons stierlijk, de grootste lol met schrijven, lachen, Skunken en Soven. Dit reisontwijkende gedrag, wat te vergelijken is met ons vroegere studieontwijkende gedrag, zal doorgaan tot de honger en daarmee terror echt inslaat en wij gedwongen worden om onze sightseeing buiten voort te zetten. Want Kuala Lumpur doet wel echt haar best&uiteindelijk zullen we op deze stad ook weer een beetje verliefd worden...