The road trip partII: Coffs harbour-retard village

THE road trip II
Coffs harbour-Retard village

Zoals ik al eerder schreef zijn het de
Mensen die jouw pad en jij dan van hen sieren...zo is
Coffs harbour, unlikely but true, ook gesierd/versierd.

Na uren scheuren over de grote, maar vooral lange Oz wegen, was het tijd voor een koffiestop. Skunks heilige koffiemomentje van de dag, mijn nodige caffeineshot...in Coffs hotel misbruiken wij weer de stroom voor al onze waren , spotten een aantrekkelijke
Vermeend homosexuele barman&laat ik skunk twee seconden alleen om mij door deze Barman in te laten pluggen op de voltAges. Teruggekomen heeft skunk Max leren kennen: zijn ouders ownen de bar/hotel&club en hij werkt ook daar, maar
Is fan van Couchsurfing. Wij hebben een Jucy en willen door&hoeven dus geen couch om op te surfen, maar toch bedankt...wél willen we een rondje poolen of een potje poolen. Zo gezegd zo gedaan tot grote ergernis van de twee dorpsgekken tevens pro alcoholisten. Zij daagden ons uit voor een double, wij zijn godzijdank Overal voor in en wij wonnen...ik high 5den mijn poolmaat, griezelden van zijn scary-movie-kromme-vinger-handje, de barmannen hadden medelijden met ons en wij vluchten met een vaartje onze Jucy in, de slappe lach met ons mee. Sloebergewoontes wennen snel&voor we verder reden prepareerden wij een maaltje in de Bush op een public BBQ &gingen toch maar terug de kroeg in voor vertier ipv door te rijden in het donker en kangaroos tussen onze velgen te pletten. Een hilarische avond in Coffs harbour volgden en wij eindigden al couchsurfend, niet eens op de bank van Max, maar in onze eigen kamer. Een surfstrandje, te gekke gekken, Max en zijn café, mooie mensen en de optie om geld te kunnen verdienen in de bosbessenplukkerij verderop hadden ons overgehaald. Vijf dagen lang probeerden wij Coffs harbour uit te komen. Max' huis was ons huis en de plek waar heel jong Coffs harbour hing, dronk, keet, lol maakt en welkom is, een buurthuis. 's ochtends surfte we op ons too short board, we zochten de Blueberry hills af naar werk, kookten voor max en chillde in zijn kroeg:) mooi! Op het eerste gezicht een Retard village en op het
Tweede gezocht een mooie mensen paradijs. 'actually there is
Something wrong with every single one of us, we Are all à bit retarded, but deep down inside we are allright' vertelde iemand me
Daar&daar is de waarheid
Over de australiërs. 

Max z'n pa wou ons erg graag aannemen en probeerde alles om de strenge RSA-eis (een ik-weet-met-alcohol-om-te-gaan-in-tegenstelling-tot-de-rest-van-het-land-certificaat) te omzeilen, tevergeefs. Wij eindigden in een hilarische, geïmproviseerde car Wash bij THE drive through liqour  store, naast de kroeg en kregen betaald. De volgende ochtend lukte het
Ons eindelijk om bij de blue Berry's indiër aan de slag te gaan. Met bijpassende katers ontdekte wij dat bessenplukken, met dreigende dodelijke spinnen en lunchen tussen nieuwsgierige kangaroos best ontspannend was en zagen onze carriereswitch al komen. Helaas regende het de volgende dag en de dag daarna en die daarna...besjes willen niet nat geplukt worden. De indiër nodigden ons uit om dan maar onkruid te wieden, ons drukkende kleine budget won het niet van de tijdsdruk om naar cairns te gaan en daar Jucy in te moeten leveren, over een klein maandje. We ruilen ons too short board voor een groter, lelijker, minder stoer maar veel te goed te hanteren board en rijden door. Rijden door wind en vooral REGEN, hoosbuien waar het zicht minder dan 4cm is en achtervolgd door Floods door naar Byron
 Bay, waar het zonnetje schijnen 
Moet en de golven eindelooooos...