SokoSoko!

My god! Nu ik eventjes terug moest lezen wat ik weer opgeschreven had vorige keer, moest ik het hele verhaal doorspitten en zal ik kijken of ik wat korter van stof kan zijn.
Met bizar veel respect heb ik de waarbenjij.dan van mn nieuwe huisgenootjes doorgelezen en kwam erachter dat minder gedetailleerde informatie het echt niet verliezen zal tegenover het informeren der type broodbeleg. As a matter of speech.
Ik zei natuurlijk 'nieuwe' huisgenootjes met nadruk, omdat ik afgelopen week verhuist ben. Soof kan het namelijk al buigen en keren dat ik voordat ik het land in kom al een rechtzaak heb veroorzaakt, omtrent mijn visumν ook heerlijk tumult heb veroorzaakt bij mijn vorige huiseigenaar. Ik woonde onder het advocatenkantoor vd Mosco-fietsjes,toch? Geen slimme lui om tegen je in het harnas te jagen. Na lang onderhandelen met één der advocates moest ik per direct het huis verlaten en kon ik ook mijn borg niet meenemen. EN moest ik bovendien Lexje achterlaten en zelf op zoek naar iets nieuws om de tijd tot mijn (intussen) 3de verhuizing binnen één maand hier te kunnen slapen in een bedje. En viavia is dat ook gelukt. Ik woon nu fftjes een dagje of tien in de gravenberghstraat bij Mr. Edjes Dogfood. What indicates that ik hier woon met twee waakhonden en drie moordlustige andere hondachtige schepsels die tussen de traptreden door gespecialiseerd zijn in het happen der kuiten en voeten, FREAKY! Maar goed ik woon hier nu in een riante kamer met een heeeeeerlijk dik matras AND most important: met Denice en Raven. Denice en Raven zijn een stel die hier voor dezelfde periode zijn als ik. Buiten dat zijn ze gewoon heel leuk, dus ik kreeg weer hoop in het opbouwen van een sociaal leven hiero. Nu ben ik natuurlijk een kreng geweest door meteen de gehele stagelopende wereld ( beter bekend als stagematen, according to Raven) over een kam te scheren. Maar met Denice ben ik happily together. Gelukkig dacht zij er ook ongeveer zo over, dus mn eerste vrouwelijke stagemaat is nu een feit. Raven grapte dat het tijd is geworden voor ons om samen stagematenbroeken te gaan kopen. Even voor de duidelijkheid dat zijn van die korte beige of kaki broekjes die zo heerlijk zitten en vooral hier in Paramaribo rondfietsen. We denken er nog even over na.
Nu ik eindelijk weer verder ben in mijn verhaal, ben ik alweer verhuisd. Nu wel naar mn Final Destination op de Franchepanestraat, samen met Lex. Met zijn tweetjes wonen we nu, als getrouwd stel ondertussen, in een giga huis met 10 slaapkamers en twee verdiepingen. And we live happily ever after, heerlijk is het! Over een paar weekjes schijnt er nog iemand te komen wonen hier, so ben benieuwd. De eigenaresse des huizes is naar Nederland voor een oogoperatie en blijft maanden weg. Zij scheen ook redelijk racistisch te zijn tegenover creolen, dus het is maar beter ook.

Buiten het heerlijke zigeunerleventje van Suriname, heb ik ook idioot veel gewerkt. Bij The Backlot heb ik mijn draai echt gevonden en probeer ik zoveel mogelijk te doen en te realiseren. Twee weken geleden kwam Mr. Hamilton uit Colombia over omdat hij alleswetend was over bioscoopstoelen en er ook 1015 had meegebracht. Enige wat die niet kon was Engels, ni Sranan, ni Nederlands. Dus nadta ik hem had gebeld en uitgebreid had geïnformeerd over zijn visa, was ik omgetoverd tot zijn tolk voor twee weken. Boeroe in Suriname tolkt voor andere Zuid-Amerikaanse naar het spaans, maar goed. Samen kregen we zo de opdracht om een 8koppig team te leiden in het plaatsen van 1000 superrelaxte, meeverende bioscoopstoelen. Eerst 1 grote chaos, maar toen bleek dat de logica in de multiplex ( de bios, to be) er gewoon niet was, hebben we er ook niet meer verder naar gezocht. Na meten en passen, bleek niets te kloppen en moesten er grondige change of plans komen. Al met al werd alles na een paar dagen heel soepel en bleef ik alleen ’s ochtends in de bios. Die jongens die alles plaatste zijn ook echt bikkels. Het was zooooo heet binnen en zij sleepten zo hard! Dus allemaal samen werden we maatjes. Bij The Backlot zelf ging ik mee naar de opnames van Krutu voor de gehele maand en schrijf ik nu de nieuwsbrieven. Ook het KinderBoekenFestival begint volgende week dus daar ben ik ook heeeeel hard voor bezig. Heb intussen een berg computers, schermen, faxen en telefoons gefixt om als schroothoop de fungeren en morgen wordt er op het terrein een heuse phonebooth geplaatst, aangezien het thema communicatie is. As. Donderdag is er een boekpresentatie waar persberichten voor moesten worden geschreven en uitnodigingen verstuurd. Het allerbelangrijkste was toch wel het feit dat Hennah 50 werd, afgelopen week. Om dit te vieren ging zij weg op een cruise en liet ons achter. Eerder had zij al een dankdienst gehouden in de kerk, waar ik ook heen mocht. Nu is weggaan niet DE oplossing gebleken, wij hebben namelijk een kartonnen Hennah laten maken en gefilmd hoe we toch haar 50ste verjaardag vierde. Zo hebben we haar gefilmd in huis, waar ze een persconferentie gaf, zijn we gaan lunchen, op de koffie geweest bij the Firstlady, hebben we salsa gedanst met haar in Havanna en zo nog veel meer. Dit alles is gefilmd en zal gemonteerd worden om haar te laten zien. Tot zover werk en inhoudelijkheid.
Alleen mijn collega’s moet ik nog even beschrijven. Sharlene en Vanessa zijn de dames waarmee ik op kantoor werken mag. Maisa is net weggegaan,maar was onze 4e man, of vrouw. Ook zit er een delegatie in ons kantoor die zich bezighoudt met de Multiplex. Sharlene is vandaag afgestudeerd en echt een droppie. Vanessa is meer No-nonsense en heel erg leuk. Alleen maakte Eddy (de eigenaar van The Backlot) vandaag in zijn speech bekend dat zij (beide dames zijn 27) binnen een maandje naar Nederland verhuist om te gaan studeren. Das Jammer. Hennah en Eddy zijn weer terug van cruise en razen weer lekker door. Op werk vermaak ik me dus perfect.

Funstuff
Buiten al the serious bizznizz, ben ik als sensatiezoekster redelijk onder de panne. Echte tours en uitjes hebben Lex en ik nog niet gekocht of gemaakt, maar we komen overal en nergens. Met de vakantiedames uit het vorige verhaal heb ik een nog grotere groep leren kennen, die hier bezoek waren bij een vriend. Oud Surinamers met heimwee. Met hen zijn we op stap geweest. Naar White Beach bijvoorbeeld. Een palmenstrand met hutjes waar iedereens hangmat hangt en lekker gegeten wordt. Een kleine paradijsje aan de Surinamerivier, hoewel Bokky (één van de nieuwe matties) me heeft uitgelegd dat het paradijsje meerdere doeleinden heeft, maar goed. Dat maakt het tropische genieten niet minder. Heerlijk dagje zwemmen en hangmatten,waarna Lex nog eventjes de sterren van de squashhemel moest spelen in de Surinam Open Squash. Dus nu hebben we de eerste trofee al op de tv staan…Het uitgaan hebben we ook maar een beetje aangehouden, is best leuk. Slenteren door de stad ook en sjoppen in de bloedhitte op zaterdagochtend ook. Alles gaat hier namelijk best vroeg dicht.
Zoals ik in Nederland van de ene bruisende bruiloft in het andere fluitende feest beland, zo gaat het hier hetzelfde. Moet alleen wel echt een versnellinkje lager gaan werken, want met die hitte is het allemaal best heavy. Vorig weekend werd er zaterdag en zelfs zondag flink geboord en geschroefd aande biosstoelen en daar was ik dus ook. Later, na White Beach, gingen Lex en ik naar een Thaiboks gala in de Conferentiehal. Naast Miss Moscovic plempte Lex neer op een stoel, beregezellig! Aldaar werden we gebeld door Oom Ricardo, dat we naar een bruiloft MOESTEN komen, want anders werden wij gemist. Na eventjes twijfelen, aangezien de Surinamers flink aan het vechten waren tegen vooral Brazilianen, gingen we. Of noujah, beter gezegd werden we opgehaald door een neefje van Oom Ricardo: de meest ballerige student die Suriname ooit gekend heeft. Maar goed, met de halve Surinamerivier nog in onze haren en niet echt in bruiloftkledij, zeker niet naar Surinaamse maatstaven, arriveerden wij bij het beursterrein. Zo groots was de bruiloft opgezet en bleek ook deze vol te zitten met allerlei hoge ministers. Na even te hebben gegeten vroeg Oom Ric of wij misschien Meneer Venitiaan, de president wilde ontmoeten! Dus Lex en ik met bikini aan en teenslippers zijn zeer oncharmant op Meneer Venitiaan afgestapt en hadden dus in één van onze eerste weekende al de hand geschud van de vice- en de volwaardige president. Zondag werd ik opgebeld door het Jeugdjournaal of ik zin had om mee te gaan naar de paardenraces. Lex was onderweg naar Denice, Raven en mij om te internetten en heeft dus ook voor de races gekozen. Een item voor het Jeugdjournaal was snel geschoten in de grote modderpoel waar één van de drie paarden liever het publiek in rende dan de baan over. Alle TwaTwa’s hingen in hun kooitjes te fluiten en zingen, deze vogeltjes worden overal op de arm mee naar toe gesleept om te bluffen met hun gefluit en gezang. En later die avond ben ik met die andere groep op zoek gegaan naar een pooltafel. De vijfde optie die we vonden bleek open en hier heb ik dus een afscheidpotje pool gespeeld met Ilse en Esther.

Vrijdagavond hebben we de biosstoelen netjes bijna afgesloten. Wat in Scheveningen de gewoonte is op zondgaavond gebeurt hier op vrijdag na het werk. Iedereen koopt een fles drank, ijsklontjes, sap en gaat met de auto ( gepoetst en wel) speakers op 100 op weg naar The Mall om daar te tjillen, wij dus ook. Samen met Nino de Colombiaan, Clain, Jurgen, Vandrew, Devon geloofde ik ook hier aan. Echt heeeeel erg gezellig en Surinaams. Maar ben best klaar met het zijn One of the guys, af en toe.

Afgelopen weekend waren Lex en ik aan het verhuizen en besloten we gelijk een BBQ te komen om een housewarming te geven. Eerder deze week had ik 10 kaartjes gekocht voor de Lucky Dube band ( superreggae) in het flamboyantpark. Samen met de Colombiaan en dezelfde crew als vrijdagavond, uitgebreid met de andere groep vakantiegaande Nederlanders en nieuwe en ouwe stagematen waren we uiteindelijk met zijn 15en bij het concert. Pas om half 11 kwamen we binnen terwijl was aangekondigd dat het om 9 uur al zou beginnen. Nu heb ik geleerd dat dat niet zo erg is, mits de band tot 4 uur ’s nachts doorspeelt! Uiteindelijk zijn we nog eventjes gaan stappen.

Om te bewijzen dat het niet alleen maar feesten en drank is wat de klok slaat, zijn Lex en ik om 11 uur ’s ochtends richting het vliegveldje van Zorg&Hoop gegaan. Hier had Fadil ons beloofd om mee te gaan vliegen. Het was namelijk open dag en hij vliegt. Lex en ik mochten met zwakke maag en al in een klein Cesna toestelletje de lucht in. Binnen een half uur hebben we heel Paramaribo overgevlogen, Ge-Wel-Dig! Ook Raven en Denice hebben we uitgenodigd om te gaan en zij volgden. Toen we voorbij de multiplex vlogen ben ik uitgestapt. Met een parachute ben ik één van de zalen binnengevlogen om met Eddy en Nino alles af te ronden. Dat ik niet daadwerkelijk ben gesprongen is natuurlijk een klein detail. Met denice ben ik later die avond naar een voorstelling geweest in de Patronaat, een monoloog van een Surinaamse: Shirley Valentine. Een heel grappig stuk, met een 97% vrouwelijk publiek. Na dit alles was ik toch echt stuk en ben ik bij Lex thuis belandt. Hier hebben we nog ff rondgespookt a la tennissen in de woonkamer en voetballen met de was.
Dringend ben ik nog op zoek naar een goeie salsaschool, maar ze hebben mijn hoop al opgegeven hier. Dr wordt amper echt gedanst. Gister zijn Lex en ik naar een vrijwilligersvergadering geweest van Young in Prison- YIP een organisatie die helpt bij de resocialisatie van jeugddelinquenten. Hiervoor wil ik graag vrijwilligerswerk gaan doen, al mag ik niet binnen bij de instellingen door mijn kortere verblijfsperiode en het winnen van vertrouwen, maar er blijft heel veel te doen. Alan belde om ons uit te nodigen voor de Bday van mijn moeder. Dus Lex en ik zijn lachend nog met de bus naar Onverwacht gereden om bij de Javaanse verjaardag te kunnen zijn ( lees; eten). Vandaag was mijn laatste avondje ‘op straat’, bij het feestje van Sharlene bij Hennah en Eddy in hun paleisje, voorlopig. Het is tijd om eventjes te gaan slapen en huishouden een paar avonden. Daarna kan ik weer rustig, nou ja rustig, verder met alles.
Ik hoop dat ik in deze 5 pagina’s lekker kort en bondig ben gebleven…ik houd ervan als men uit mijn langheid van stof precies de goeie dingen weet te lezen:) en dat ik ff heb laten blijken dat ik het vreselijk naar mijn zin heb!

Mis Jullie wel, hoor…maar geniet even van het zonnetjes wat ik verstuurd heb vanaf hier!
Dikke Kussen en Liefs
Soof