Dansen, Dansen, Dansen op een vulkaahaaan!

Hoppaa...Buenos Tardes...
Eindelijk recovered van niet eten en zielig zijn...Het valt nu allemaal wel mee:) weer een bericht om ALLES te vertellen:) Maar eerste eventjes over mn laatste editie: even serieus: aquatennis? Dat kan toch niemand ontgaan zijn? Rianne en ik zijn per ongeluk met onze vers gekochte tennisrackets in het zwembad belandt en wilden een grapje uithalen met bikini's, badmutsen en rackets...maar dat niemand iets heeft gezegd in de trend van:' Die sport bestaat toch van ze lang zal zn leven niet' ? Mocht ik in een keldertje opgesloten zitten ergens in het Oosten van Groningen, zou men gewoon kunnen geloven dat ik door Zuid Amerika reis, alleen omdat ik hier de 'waargebeurde' verhalen aant vertellen ben;) zal beloven dat de rest van de verhalen we echt passiert is:)

Wat er verder allemaal gebeurde kan ik niet helemaal meer precies stap voor stap terughalen maar een beetje zo:
School begint nu wel iets serieuzer te worden, al was ik natuurlijk al heel ijverig aan studeren geslagen. Bleek dat ik heel wat gemist heb in mijn Iguazu reis. Maar het begint eindelijk begrijpelijk te worden, dus gok dat het tweede semester wat beter te doen zal worden...
Op mijn vorige verhaal volgde een verjaardagsweekend van Chileense Felx in een reaggeatontent, die Rianne en ik ervan weerhouden heeft om naar Isla Negra te gaan de dag erna, en Spaanse Augustin en Isaac...Goeie feesjes dus en alleen maar gezelligheid! Een Verjaardagsweekendje om het bloed+verzachtende alcohol mengsel op peil te houden.

De week erna volgde met meer eng schoolwerk en een gouden sushiplek, wat nu de standaardgezondheidsspot geworden is in het hippe, zaken Providencia. Verder heb ik nog een beetje van de laatste zon genoten, aangezien het nu al een paae dagen echt flink koud is geweest...Nou ja Chileens flink; 's ochtends is het hier rond de 5 graden, maar smiddags loopt Chili ook gewoon uitgebreid met sjaals, sokken en mutsen buiten in 20 graden. Dus het valt nog reuze mee, ware het niet dat je hier midden tussen de bergen zit, dus dat alles een beetje blijft hangen...alsof je al wakker wordt in een hutje op de hei en later terecht komt in een lentedagje in Nederland. Enige nadeel is dat de smog ook gezellig meedoet en ons de hele winter wil blijven vergezellen. Die laag wordt ook alleen maar erger door de kachels enzow dus de mondkapjes springen uit de grond hier..best vreemd dat men dat normaal vind hier. Al met al heeft niemand hier verwarming of kachels en is er een verbod op schoorstenen, Hallelujah! Al begin ik me wel langzaam af te vragen hoe ik dan strax NIET ga doodvriezen in mn huisje, maar goed zorgen voor later;) begint wel op mn keel te werken ondertussen die smog en zwart snot zal ik ook niet missen trug in NL...
Van de lijst hebben we ons avondje Canasta kunnen afvinken. Dit hebben we gespeeld in Bellavista een hele avond...
Koninginnedag hebben we maar nietmeer gevierd, nadat er weinig te vinden was en de stemming er nietmeer zo goed inzat. Er bereikt mij nauwelijks nieuws hier, op mn Chileense isoleereilandje, maar Apeldoorn heeft zelfs de Chilenen laten schrikken, terwijl die hier juist leven van aanslagen en acties ( OK btje grof uitgedrukt, maar ze zijn er meer aan gewend dan wij Nederlanders...heb mn dag gevld met het kijken van de gruwelijke filmpjes...heel raar om te zien hiervandaan! ) Maar in plaats van Koninginnedag zijn we de bus ingestapt om naar Pucon te gaan. Ik had geloof ik al eerder verteld dat ik van plan was, na de bijna busmisser van Markovic en ik op BsAs, om ruiuiuiuim de tijd te nemen om naar een mogelijke bus te komen voor reizen die komen zouden. Entonces, Rianne en ik hadden heerlijk gekookt voordat we aan onze 10 uur reis gingen beginnen donderdag. Gelukkig hadden we absoluut geen tijd of spits tegen, waardoor we nu, als we ons op het Centraal Station wagen moeten oppassen dat niemand ons herkent en denkt: ' Dat zijn die haastige Nederlanders die het zo nodig vonden om iedereen omver te lopen en beuken met hun weekendtas donderdagavond'. Ahjaah dat zijn wij dus...ik denk dat ik me nog nooit zo gehaast heb om alsnog drie minuten te laat bij de bushalte aan te komen. STRESSS dus! en dat int altijd relaxte Chile! Het was zo vol en zo0n chaos op het station, dat we niet echt duidelijk kregen wat er met onze bus gebeurd was. Nadat we twee superaardige Duitsers hadden ontmoet ( jajaja je hebt gelijk Sjanetje, het kan:)) en een moeders die ook stonden te wachten, waren we wat gerustgesteld ( en ontzettende mazzelaars )omdat we nog anderhalf uur de tijd hadden om op adem te komen van onze Santiago marathon. Toen we in onze bus zaten ( was voor Rianne en ik, ons eerste weekendje echt samen met zn tweetjes reizen begonnen) en ingenesteld waren om te genieten vant rijden de hele nacht, leefden we even nog lang en gelukkig :). Denk dat het busreizen echt iets is wat ik ga missen in Nederland...gewoon 10 uur lang vervoerd worden in alle relaxedheid die je je maar kan bedenken, als je een beetje opvouwbaar bent dan, ligstoelen zijn namelijk niet om daardwerkelijk in te kunnen liggen...'s ochtends vroeg kwamen we aan in Pucon, uitgestorven, vochtig, mistig, kapot en koud. Uiteindelijk bleek het een stuk minder koud te zijn dan het eruit zag. Dus om 7 uur 's ochtends konden we aan onze hosteljacht beginnen, onder begeleiding van de hele gemeenschap van Puconse zwerfhonden, die erg goed voor toeristen zorgen. Daardoor dachten alle hosteleigenaren dat we een stel rattenvangers van Hamelen waren, met de hel colone achter ons aan. Uiteindelijk vonden we op een straathoek Alexis ( geen hond maar een toerisme student, bleek later echter wel weer een ander soort hond:)) die ons meenam naar een supermooi hostel aan een van de twee grote meren van Pucon. Echt een soort Oostenrijks wintersport paradijsje zonder sneeuw ( toen dan ). Omdat we helemaal gebroken waren van onze iets minder comfortabele slaaprit dan verwacht, hebben we maar grof gebruik gemaakt van de Cinezender in onze kamer en ff bijgeslapen. Daarna zijn we op speurtocht gegaan naar een held die ons de vulkaan op zou gaan helpen, waar Pucon bekend om staat; Volcan Villarica. En raften en snowboarden en zwemmen en wildife en hiken en canopy en wandelen en hotsprings en boojes op hetmeer en jetskieen en mountainbiken en verzin het maar...echt een paradijsje...Aangezien ook de school voor toerisme van Chili hier staat, bloeit dat als een malle. Nadat we iemand zo gek hadden gekregen dat wij ook mee mochten de vulkaan op zaterdag en als troost een reisje naar de natuurlijke termas, hot springs ( waar vulkanen zijn, zijn natuurlijk hotsprings ) hadden geboekt, begon de volgende zoektocht naar eten voor de dag erna. We moesten namelijk om 6 uur kant en klaar staan om voor dag en dauw en 100 andere gekken, die ook de klim van 2840 meter naar boven wilden wagen, dus alvats eten inslaan. Enige probleem was dat de vrijdag 1 mei de Dag van de Arbeid is...grappig maar dus een vrije dag voor ALLE chilenen incl.voedselverspreiders...maar goed we hebben het uiteideljk kunnen roggelen en konden ( uiteraard veel te laat ) lekker gaan slapen om 4 uur later weer wakker te worden om aan onze ochtendwandeling te gaan beginnen. De dag ervoor hadden we al onze Ikeabroek, jas, schoenen, puntijzerdingen voor onder je schoenen, prikstok/pikouweel, helm en handschoenen mogen passen en meten, maar die waren hard nodig...
Na het eerste uurtje was ik redelijk stuk, gelukkig waren en nog maar 4 uur te gaan tot boven en dan nog twee uur naar beneden! Maar later werd het iets makkelijker, al viel de groep van 12 wel steeds meer uitelkaar. Had op foto's van een Colombiaanse de dag ervoor al gezien dat er geen verbijsterend oranje lavagat te zien was in de krater, ds was al iest minder gedreven om naar boven te komen ( is dat veeleisend?) maar goed...A la Mark kon ik het niet maken om niet naar boven te bikkelen, dus heb de uren volgemaakt, steeds stinkender en viezer en verkrampter en blariger. Totdat ik mn ijzerenprikdingen onder mn schoenen mocht doen om door het ijs en de sneeuw heen te banjeren! GENIAAL! Daar kon ik helemaal mn hart ophalen, al voelde ik mn voeten niet meer enz...eenmaal bij het laatste stuk aangekomen, de laatste 3kwartiet tot de top, bleef iedereen pauzeren en wachten. Alle gidsen waren al een beetje gestresst omdat het weer ging veranderen, wat niet ideaal is boven op een vulkaan. onderaan of halverwege ook niet, aangezien gigantsche rotsen naar beneden kwamen stuiteren, waardoor iedereen ' ROCA ROCA ' begon te schreeuwen, heel ontspannen. Het kwam erop neer dat we nietmeer verder naar boven mochten en konden gaan! Nix dansen op een vulkaan dus! Na ewen beetje drammen mochten Georgina ( een Londens meisje ) als enige verder gaan, met nog het laatste beetje energie omhoog. Dus vol goede moed gingen we verder, maar zodra we de hoek om waren ( ook al hebben vulkanen geen hoeken, hoop ik dat jullie begrijpen wat ik bedoel ) Woei dr ineens een snoeiharde wind aan de andere kant van de vulkaan, waardoor je nauwelijks meer kon blijven staan! Senor Gids vertelde daarbij ook nog even dat het gehele stuk zo stijl was dat je als je viel, meteen 20 meter naar beneden zou vallen. Een andere tip was dat we misschien meer kans hadden om op onze plek te blijven als we stenen in onze zakken zouden doen, afijn...dat werd afdalen en balen in plaats van dansen op de top! Al met al was de top van de vulkaan dus verboden terrein geworden. Wat mij eigenlijk al helemaal niet meer kon roesten aan bepaalde onderdelen, mela pela zegmaar. Toen ik nog een heel klein meisje was en mijn Pappa mij een foto had laten zien vanuit Noorwegen, waar die op een berg stond, zo hoog dat die boven de wolken uitkwam, was dat mijn droom geworden: Om ooit een keer boven de wolken te staan, zonder touwtje, vliegtuig of wat dan ook. De hele weg por ariba was ik druk bezig geweest met buffelen met mn neus naa de berg toe, maar naar beneden toe zag ik ineens welk idioot mooi uitzicht er al de hele tijd achter me bezig was geweest met zich uit te sloven! Echt adembenemend mooi! Ik zal proberen een paar foto's op de site te zetten uit mn vorige waarbenjij.nu. Jammer is wel dat mn camera voorlopig even uit de roulatie is, aangezien die een nieuwe voorliefde heeft voor trillen, waardoor je prachtige bewogen foto's kan schieten en nada mas! Maar Sony is ook in Santiago te vinden dus die gaat in de reparatie! De tocht naar beneden was SUPER, al was die niet op je billen door de sneeuw glijdend, maar wel alsof je op de maan loopt en giga stappen naar beneden glijdt. Dood, stinkend, vies, stofhappend en drijfnar kwamen we beneden in de wolkenlaag die boven zo gevaarlijk zou zijn geworden. Nadat we met ons busje weer trug in Pucon waren, mochten we ff eten en werden we 's avonds samen met het Londense vriendinnenstelletje naar Hot Springs gereden, waar je 's nachts heerlijk kan ontspannen...bizar mooi en heerlijk warm! Schijnen er hier naast santiago ook aardig wat te zijn, die niet officieel zijn dus gewoon nog puur natuur...maar die komen nog wel aan de beurt...Rianne en ik hadden echter alleen maar rekening gehouden met sneeuw en bikkelen, dus lagen wij met onze geimproviseerde bikini's te koken en te stoven in natuurlijke gaten met natuurlijke warmwaterstromingen naast een gigarivier onder de heldere sterrenhemel met volle maan...Wat wil je nog meer? Dus vergat gelijk alle spieren en pezen die iets minder blij met me waren geweest de hele dag...
Na de Hot Springs zijn we in ons Hostel gaan beslissen welke feesjes en uitnodigingen we wel zouden doen en welke niet...Uiteindelijk zijn met een Martin ( een andere NL vulkaanheld ) een braziliaans stel en alle toeristenstudenten gaan stappen in La Playa, de enige toko die swinters of 's herfstigs open is in Pucon...weer een geniale salsa en reaggeaton avond gehad! Na 26 uur vol te hebben gemaakt, konden we nog heel eventjes geniete van onze heerlijke hostelbedden en de stunt van Alexis ( die ons flink liet dokken, war onze eigen schuld was omdat we niet om korting hadden gevraagd?!) mAAR goed...Na onze dag vol te hebben gemaakt in de City center van Pucon, hehe en in een studentencampus konden we de bus weer in naar huis...naar Santiago... Al hebben we besloten en geregeld dat we altijd terug kunnen naar Pucon om te snowboarden raften en de student uit t hangen, dus dees zal nog vaker terugkomen in de waarbenjij.nuwen. De volgende ochtend had ik namelijk gewoon weer heerlijk les! Dus gaar uit de bus, gauw naar huis om mn stinktas ver van zintuigen te openen en naar school te gaan voor mn eigenste educatieve ontwikkeling! En een volgende asadooooo uiteraard! Heb ondertussen geleerd dat asado's die om 2 uur beginnen meestal eindigen om een uur of 11...hahaha klinkt als heeeeeel lange schooldagen:) Tussen alle lessen door, kon ik alvast beginnen met stressen voor mn 4 tentamens van volgende week en twee trabajos te maken...Aii maar met de manjaaaanaaaa instelling kom je hier een heel eind!

Dinsdag hadden we onszelf zo gek gekregen om naar het concert van Oasis te gaan... You are my wonderwahaaaall...Was ook mijn enige Oasis kennis tot dan toe, maar denk dak niet in de wieg gelegd ben voor Oasis, al was het heerlijk om weer een concert mee te maken. Misschien mis ik werken meer dan ik denk, of toe wil geven:)...Maar goed heb maar wel gelijk een kaartje gekocht voor het concert van Gilberto Santa Rosa, de salsakoning! aangezien ik nog een dansles erbij genomen heb met Charis, een ander nederlands meisje hier...Dus met voetballen,dansen,dansen,dansen, zwemmen en tennis ( zonder racket ) vermaak ik me primaa hier...al begint de warmte die eerst dwars lag te veranderen in een laag smog die zich in je longen settled om sporten een beetje onmogelijk te maken. Vrijdag Sloot gewoon af met een uitgebreid feesje op de U, waar we multicultureel bezig zjn geweest met het verkopen van Sangria aan de terramoto ( Witte wijn met grenadine en ananasijs ) verslaafde Chilenen...
Toen ik uiteindelij kthuis kwam heb ik kunnen socializen met mn dronken huisgenootjes ( die ik strax nog ga missen ook ) en kaartjes voor MYSTERYLAND kunnen scoren, muahahahahahahaahah! Had aan Estibaliz beloofddat ik met haar mee zou gaan naar dr Uni om debatten te gaan bekijken van scholieren die zij begeleidt. Ietsiej later dan gepland, na weer een poco slaap, had ik dr gevonden in een van mijn outfits ( had jaa geroepen toen ze me 's ochtends gevraagd had of ze die aanmocht:)) en ben ik heel braaf bij twee rondes geweest van Chileense scholieren die debatteren int Spaans en Engels...Was heel nieuwsgierig aangezien ik zelf ook een tutorleering heb gekregen die ik Engels mag gaan leren hier...

al met al was dat een beetje de afgelopen twee en een halve week...Sorry voor de volle laag info die jullie te verwerken hebben, maar het is hier nu eenmaal gewoon veel te leuk!

wat er rest zijn dus: De tentamens volgende week...
whoeoeoeo...
een avondje feesten om deze weer te vergeten, Chileense sixflags en de woestijn van San Pedro de atacama de week erna...het houdt niet op hier!

Heel veel liefs daar,
geniet van de mooie lente ( zo heeft Bartje me verteld )
Vergeet niet dat ik jullie mis, begint echt een btje te knagen af en toe&natuurlijk dikke kussen!